Staś wzywał, Roch przybiegł

Od początku tygodnia zawsze było "coś" co Rochowi uniemożliwiało pedałowanie. Najczęściej, poza jednym dniem, przyczyną było "nie chce mi się". Wczoraj Roch był bliski wejścia na rower, ale też ostatecznie wolał się iść umyć i położyć się spać. Dziś Roch też nie za bardzo chciał pedałować, ale ostatecznie się skusił na pedałowanie. Jednak kiedy Roch się już wkręcił w kręcenie Staś podniósł alarm, bo chciał się poprzytulać i trochę napić. Więc Roch się wypiął z pedałów, poleciał do Stasia poprzytulał go i chęć na pedałowanie minęła. Poniżej wykres obrazujący moment wstania Stasia.

Jak widać Roch rozkręcił się i już miał popedałować po rekord, ale nagle "Centralny System Monitorowania" stracił zasięg i wszystkie parametry spadły i klops. Rochowi odjęło chęć. Zdjął buty, odpiął opaskę i siadł na fotelu. Może w weekend Roch coś popedałuje, ale może też okazać się, że dopiero w przyszłym tygodniu Roch zasiądzie na siodełku i coś pokręci. Jednak do tego czasu Roch ma jakieś wewnętrzne nie i nie wie co z tym zrobić. Pewnie trzeba przeczekać. Jak ze wszystkim.

Na zakończenie ślad pedałowania:

Roch pozdrawia Czytelników.

Wydłużanie poprzez skracanie

We wczorajszej notce Roch pisał, że dziś może uda mu się wydłużyć dystans bo 10 kilometrów już jest opanowane i trzeba podnieść sobie poprzeczkę, rzucić nowe wyzwanie i powiedzieć "nie dasz rady" po czym udowodnić sobie, że jednak "dam radę". Jednak zacząć należy od tego, że rano Roch z Żonką i dzieciorami pojechali na basen. Jednak tych sobotnich wypadów brakowało, ale cóż poradzić jak Miśka była przez większość czasu chora.

Odkąd jednak Miśka nie chodzi do przedszkola z powodu podejrzenia o alergię (może nie na przedszkole) to basen wrócił do łask i od razu widać, że dzieciaki łaknął tego basenu. Dziś był słabszy dzień w wykonaniu Miśki i niespodzianka musiała poczekać, ale Roch nie będzie nic więcej o tym pisał. Może za tydzień uda się pojechać na tę niespodziankę. Po powrocie do domu Roch padł i nawet skaczący po nim Staś nie dał rady go obudzić. Wołał "da da da" ale Roch nie reagował. Ostatecznie zwlókł się z łóżka i jeszcze trochę poszedł na dwór z dziećmi.

W końcu – kiedy już dzieciory poszły spać – Roch zaplanował sobie, że wsiądzie na rower i wydłuży dystans. Ale po 3 kilometrach przepedałowanych w miejscu Roch usłyszał charakterystyczny dźwięk i w pokoju pojawiła się Miśka.

— "Tata co lobisz?" – zapytała stojąc w progu.
— "Na rowerze jeżdżę" – odpowiedział Roch.
— "Ale jak tam wszedłeś? Po fotelach!?" – drążyła temat.
— "Nie, obok kwiatka przeszedłem" – odpowiedział Roch.
— "Aha" – powiedziała Michalina.

I chyba to był argument ostateczny, który kończy spór i lawinę pytań, na które albo nie ma prostej odpowiedzi albo jest, ale tak niedorzeczna, że lepiej jej dziecku nie mówić.

W każdym razie Roch miał już pojeżdżone bo Michasia chciała żeby Roch się bawił z nią i delfinkiem w tańczenie, a później w klocki. Na szczęście pobudka była "na siku" i Miśka poszła spać razem z Żonką, ale Roch już nie miał serca wsiadać ponownie na rower. Zatem dziś Roch wydłużył sobie tak, że przejechał jedynie ~3 kilometry, ale za to bawił się z delfinkiem i Miśką. Dowód poniżej:

Delfinek i Miśka w akcji.

I już całkiem na zakończenie zapis dzisiejszego pedałowania. Szału nie ma, ale ruch był.

Roch pozdrawia Czytelników.

Skąd wziąć tę (cholerną) motywację?

No właśnie – skąd ją wziąć? Jak do tej pory nie słychać o żadnych wynikach badań, które potwierdzałyby, że mądre głowy znalazły gen odpowiadający za motywację. No więc trzeba sobie jakoś radzić samemu. Roch też nie ma gotowej recepty na zmotywowanie się do wejścia na rower i popedałowania, ale ma cel do którego chce dojść. Tym celem jest określona waga, lepsze samopoczucie i przede wszystkim Roch chce być zdrowy.

Co prawda badania, które sobie zrobił niedawno, a które kosztowały łooooooooooooooooo i jeszcze trochę jasno pokazują, że Roch jest zdrowy, ale taki stan rzeczy wiecznie trwał nie będzie. Statyczny tryb pracy i dojazdu do pracy powoduje, że Roch prawie się nie rusza; nie licząc 600 metrów do Lidla po piwo. To prosta droga do zawału, a Roch nie chce wejść w wiek chrystusowy z zawałem na koncie. 

Roch w 2008 roku. Już z brodą.

No więc co robi Roch? A no dziś na przykład chciał przed pedałowaniem zjeść kebaba, bo znowu dopadł go leń i chciał sobie usiąść w fotelu, nażreć się i zasnąć, ale nie; Roch zjadł kanapkę, poszedł do apteki po lekarstwo dla Miśki i mógł spokojnie wsiąść na rower i popedałować. Jak widać Roch nie należy do ideału, ale Żonka odwiodła go od kebaba (wsparcie) i zmusiła do wejścia rower (motywacja). Dodatkowo Rocha motywuje stare zdjęcie i forma do której chce dojść.

Tak wyglądał kiedyś i tak chce wyglądać za jakiś czas. Stąd pedałowanie właśnie. Dalej ma tę koszulkę choć w nią się nie mieści. I to kolejny cel. Zmieścić się w koszulkę i nie wyglądać jak dorodny baleron w siateczce. Jak widać sposobów na motywację jest wiele. Można też wydać trochę kasy na gadżety takie jak czujnik prędkości, czy opaska mierząc ilość uderzeń serca. Oczywiście wszystko bezprzewodowe, na Bluetooth. 

Wszystkie chwyty dozwolone byle tylko zacząć się ruszać, a nie gnuśnieć w fotelu z pilotem w ręku. Pora roku nie jest korzystna, ale Roch ma w planach zacząć biegać i jeździć na basen. Jednak basen tylko z Żonką, ale muszą poczekać aż babcia będzie mogła zostać z dziećmi. Więc jak się zmusić do ruchu? Jeśli o Rocha chodzi to musi mieć on cel, do którego będzie dążył. Jak ten osioł co idzie za marchewką wiszącą na wędce.

Jeśli zaś chodzi o dzisiejsze pedałowanie to Roch trochę przycisnął i 10 kilometrów wykręcił w około 25 minut, czyli o całe pięć minut szybciej niż wczoraj. Chyba pora wydłużyć dystans. Może jutro Roch zamiast iść w prędkość pójdzie w długość, ale to się okaże. Na zakończenie narzędzie tortur:

I już całkiem na zakończenie zapis śladu:

Roch pozdrawia Czytelników.

Kolejny dzień z rowerem między nogami

I wczoraj i dziś Roch spędzał czas pedałując na rowerze. Powoli staje się to nawykiem, ale jeszcze musi on walczyć z sobą i ze swoich wewnętrznym "chcę usiąść na fotelu i siedzieć". Jednak Roch ma perspektywę lata i musi dokonać transformacji bojlera na zgrabny 4-o albo i 6-o paczek. A tak całkiem poważnie to celem Rocha jest zdobycie jako takiej kondycji żeby na wiosnę zacząć pedałować w terenie nie myśląc jak to ciężko się na tym rowerze jeździ.

Dziś w standardzie Roch przejechał 10 kilometrów, ale skrócił się czas, w którym przejechał owe dziesięć kilometrów. I tak się kręci to koło rowerowe. Oby latem Roch miał więcej siły na pedałowanie, ale sobie pokręci zimą tak będzie miał latem. Na zakończenie, oczywiście, ślad:

Roch pozdrawia Czytelników.

I znowu pada śnieg; trenażerowi to bez różnicy

Pedałowanie w domu ma to do siebie, że można to robić w każdych warunkach. I tak właśnie było dziś. Za oknem pada sobie kolejna porcja śniegu, a Roch w ciepłym pokoju pedałował patrząc na skrzyżowanie jak samochody się ślizgają. Po wczorajszej przerwie w pedałowaniu Roch  znowu wsiadł na rower bo trzeba jakoś podtrzymać ten tlący się ogienek kolarstwa, który przed laty w nim płonął.

Tak więc dziś kolejna porcja danych z "cyfrowego systemu telemetrycznego" i kolejna do kolekcji "dyszka". Jutro jak pogoda pozwoli, albo i nie, to Roch postara się wsiąść ponownie na rower. Cel ma prosty, 40 kilometrów w każdym tygodniu, a może więcej. Na zakończenie ślad:

Roch pozdrawia Czytelników.

Trenażer, dzień 4 - już całkiem normalne pedałowanie

Smutne wieści dziś doszły do Rocha. Otóż jego obrzydliwie długie wolne właśnie się skończyło i za kilka godzin wsiada do samochodu i jedzie do pracy. Nic nie trwa wiecznie, a już na pewno wieczny nie jest urlop. Jednak to co Roch posiedział w domu to można było w końcu nazwać urlopem wypoczynkowym choć tak naprawdę było to urlop tatusiowy, więc Roch siedział z dzieciorami. Był królem, był koniem i jeszcze wieloma rzeczami był.

Dziś też udało się pojeździć na rowerze. O ile wczoraj Roch miał zakaz to dziś już mógł swobodnie rozsiąść się na siodełku i trochę popedałować. Było ciężej niż zawsze, ale Roch dał radę i planowane 10 kilometrów przejechał. W domu, w ciepłych warunkach pedałował patrząc w okno i myśląc jakby to było jechać w takim mrozie na rowerze. Może kiedyś się przekona, ale do tego czasu musi doszlifować kondycję. Na zakończenie ślad GPS.

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Ostatnie głupcowanie na śniegu:

Przymusowa przerwa techniczna

No i zdarzyło się coś na co Roch nie miał wielkiego wpływu, a o czym zapomniał. Otóż jak wiadomo, albo i nie wiadomo, Roch się odczula i w dniu odczulającym nie może pić piwa i innego alkoholu, nie może chodzić na basen ani jeździć na rowerze. Musi się oszczędzać jednym słowem. No i dziś właśnie taki dzień wypadł. Roch dostał zastrzyk i od tego czasu nie może się za bardzo męczyć.

Tak więc dziś przerwa techniczna, ale jutro Roch planuje wsiąść na rower i trochę popedałować. Poza tym zbytnio Roch nie wychyla nosa z domu. Przy tych temperaturach Rochowi nawet nie chce się wychodzić. Poczeka aż zrobi się cieplej, tak w okolicach -2°C już będzie jak lato. Tak więc jutro będzie notka ze śladem, a dziś tylko wyjaśnienia dlaczego nie ma żadnej aktywności.

Roch pozdrawia Czytelników.

Dzień trzeci na trenażerze

Do psychologicznej granicy 14 dni uprawniania jednej czynności pozostało Rochowi całe jedenaście dni. Dziś bowiem po raz trzeci wsiadł na rower, a dokładnie na trenażer, bo przy obecnym niżu rower na zewnątrz skończyłby się płaczem i zapaleniem płuc. Tak więc Roch wsiadł na rower i miał przejechać normalną odległość, czyli w granicach 10 kilometrów, ale dziś sam dyżurował przy dzieciach więc nie mógł siedzieć w nieskończoność na siodełku i postanowił, że bezpiecznie będzie jak przejedzie połówkę, czyli jakieś pięć kilometrów.

Nauczony doświadczeniem, że nie wszystkie serwisy do gromadzenia danych uznają tyle ile jest wyświetlone, Roch zawsze robi "górkę" czyli dokręca do pełnej dziesiątki, zakładając, że każdy potrafi zaokrąglić poprawnie do jednego miejsca po przecinku (kropce dziesiętnej). Tak więc zawsze przejeżdża N.10 kilometrów, przy czym stara się żeby N było co najmniej równe liczbie 10. Dziś jednak Roch musiał trochę odpuścić, ale nie tak całkiem bo ruch był.

Na zakończenie – oczywiście – "ślad" GPS:

Roch pozdrawia Czytelników.

Trenażer, dzień drugi. I basen, dzień pierwszy

Po wczorajszej inauguracji Roch poczuł, że trochę ma lenia, szczególnie że rano pojechali wspólnie na basen, a później uciekali przed nadchodzącą śnieżycą, ale udało się nie utknąć nigdzie na poboczu. Po powrocie Roch miał ochotę klapnąć się na łóżko, ale Michalina chciała się pobawić ślimakiem, a Staś chciał trochę pogryźć Rocha i tak upłynął czas. Z klapnięcia nic nie wyszło.

Wieczorem Roch już prawie odpuścił sobie trenażer, ale w końcu zmobilizował się, wsiadł i popedałował choć nie było łatwo. Nogi trochę bolały, trochę nie chciało, a trochę jakoś opór trenażera był większy niż zwykle. Jednym słowem dziś nie był dzień na pedałowanie, ale jakoś się udało choć trochę pojeździć.

Na zakończenie oczywiście ślad:

Roch pozdrawia Czytelników.

Nowy Rok, ale czy nowy Roch?

No i stało się, całkiem niedawno nadszedł Nowy Rok, a z nim kolejne postanowienia noworoczne jednak tym razem Roch postanowił, że nic nie będzie postanawiał, bo i tak się nie sprawdzi, nie wystarczy czasu, albo cokolwiek innego stanie na przeszkodzie. Tak więc Roch zamiast postanawiać, że coś zrobi to postanowił to zrobić. Tak po prostu. Zaczął od tego, że rozebrał choinkę, bo ta kusiła bardzo Stasia, który myślał, że igły się je. Nie pomogło odkurzanie. Tak więc choinka skończyła, a w zasadzie to kończy, w piecu dając cudowny zapach.

Kiedy już Roch odzyskał "swój kawałek podłogi" to rozłożył trenażer, przyprowadził rower, w międzyczasie Michalina wykręciła "ważną śrubę" w trenażerze i Roch zamiast chwili spędził nad rozkładaniem dobre 30 minut, grzebiąc, dokręcając i wyzywając pod nosem na chińskie małe rączki, które wymyśliły, że ta nakrętka będzie wielkości atomu. Jakby się dało to pewnie byłaby mniejsza, ale w końcu udało się. Pozostało zamontować prezent, czyli czujnik prędkości i kadencji i można było jechać do... logopedy z Michaliną. Jednak dziś Pani Kasia stwierdziła, że Michalina już nie ma żadnych problemów z mówieniem i były to ostatnie zajęcia.

Po powrocie dzieciory były tak zmęczone, że szybko zjadły kolację, umyły się i poszły spać. I Roch mógł dokończyć dzieło tworzenia "centralnego systemu pomiarowo-treningowego", zwanego trenażerem. Szybkie parowanie z tabletem i można było zacząć pedałować. Nawet Żonka była pod wrażeniem poziomu technologicznego jaki został zamontowany na rowerze. Przyszła z telefonem i powiedziała:

— "Sparujmy się" – i podsunęła Rochowi telefon.

Roch ją sparował, opuścił siodełko i patrzył jak telefon agreguje dane spływające z tej technologii. Koniec końców Roch też wsiadł na rower i też trochę popedałował. Może tym razem uda się przepedałować 14 dni tak żeby Rochowi pedałowanie weszło w krew, ale czy będzie nowy Roch? Czas pokaże.

Z innych nowości to nadeszła zima:

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Dawno Roch nie jeździł, bo zapomniał o śladzie GPS.