Lepiej być ciachem niż jeść ciastko

Wiosna, wiosna i jeszcze raz WIOSNA! W końcu wiosenne powietrze czuć, w końcu śnieg stopniał i w końcu można przesiąść się z roweru zakotwiczonego w trenażerze na rower wolny jak ptak. To, że Roch nie pisał spowodowane był tym, że miał wolne, bo dzieci trzeba było odbierać z przedszkola. Jednak to dopiero popołudniu, a do tego czasu Roch miał wolne.

Szybko ogarnął dom, naczynia czyste do szafek, brudne do zmywarki, odkurzanie podłóg, wizyta w sklepie, przygotowanie obiadu i wolne. Na początku tygodnia pogoda była kijowa więc Roch pedałował w domu, jednak koniec tygodnia to szaleństwo. Roch poczuł takie parcie na rower, że wczoraj przejechał 26 kilometrów, a dziś w ramach regeneracji przejechał 30 kilometrów. Na końcu wpisu będą dowody.

Wczoraj pojechał do Żonki do pracy pomachać jej, a dziś wymyślił, że pojedzie sobie trasą, którą dawno chciał pojechać, a że pogoda była wręcz idealna do tego więc żal było siedzieć w domu przed komputerem. Chata ogarnięta, więc można pedałować. Na początek Kalej, później Biała, Kamyk i Częstochowa. Jak widać Roch trzymał się wiosek, bo główne drogi nie są dla niego. Tempo zacne, kondycja na 5+, raczej nie ma zadyszki, ale jest chęć do pedałowania. Tak wielka, że Roch na trenażerze kręci po 15 kilometrów ze średnią prędkością 25 km/h.

I teraz najfajniejsze w tym wszystkim co ostatnio się z Rochem stało. Waga pokazuje już 12 kilogramów Rocha mniej! 12 kilogramów i ciągle idzie w dół. Dzięki temu Roch czuje się znacznie lepiej, ma płaski brzuch, choć do kaloryfera jeszcze mu brakuje, ale stopy i nie tylko już widzi. Paradoksalnie to wszystko przez alergię, bo po opuchnięciu Roch na serio się wystraszył i stwierdził, że koniec ze 120-o kilowym Rochem, teraz wisi on na granicy trzycyfrowej wagi i niedługo waga będzie pokazywała dwie cyfry. Jednak odstawił wiele rzeczy, bo wielu jeść nie może. Pomidory, cebula, seler, wszelkiej maści nabiał, majonez, fast foody poszły w kosz. Chipsy, przekąski też wylądowały w koszu.

I tego się trzyma. Gdyby ktoś potrzebował tabeli alergenów krzyżujących to fajne zestawienie jest tutaj. I tyle; nie trzeba zamęczać się na siłowni miesiąc przed wakacjami, nie trzeba stosować diet cud. Odrobina samozaparcia, sporo strachu i alergia wystarczą. Teraz nawet gdyby Roch ozdrowiał to sera, czy majonezu by nie tknął. O pizzy czy kebabie nie wspominając.

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Obiecane ślady:

Roch pozdrawia Czytelników.

Ciągle się pedałuje

Pogoda zaczyna normalnieć, a to znaczy że wiosna stoi u drzwi i puka. Jeszcze jakieś nieśmiałe podrygi zimy widać, ale to już chyba ostatki i można zacząć myśleć o tym, że niedługo już będzie można pedałować na zewnątrz, a nie tylko w miejscu. Jeśli chodzi zaś o pedałowanie w miejscu to Roch nie ustaje w postanowieniu, że pedałować ma bo czuje się o wiele lepiej. Od dziś dodatkowo ma urlop, dzieci idą do przedszkola, więc Roch do 15⁰⁰ ma wolne. Dziś co prawda chciał już iść na rower, ale raz że pogoda nie sprzyjała i co chwilę padało, a dwa Roch chciał umyć samochód z zimowego błota i soli.

Tak więc zeszło mu się, ale jutro o ile pogoda dopisze to pójdzie pojeździć trochę na zewnątrz, a wieczorem oczywiście trenażer. Dzisiaj trenażer był w południe, przed odebraniem dzieci z przedszkola; więc szybkie 10 kilometrów i można jechać do przedszkola. Po powrocie dzieciory zjadły obiad i poszły się bawić, a Roch razem z nimi. Dziś trenażera wystarczy. Kolejny jutro, a może nawet i rower jakiś uda się uskutecznić. Na zakończenie oczywiście zapis w dzienniczku.

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Miśka już w tym roku pedałowała. Oto dowód:

Dzień bez trenażera to dzień stracony

Roch wkręcił się w dochodzenie do bycia fit. Co prawda do fit blogera mu bardzo daleko, ale dziś robiąc zakupy w Lidlu kupił sobie batonik fit, z pełnymi ziarnami, bez cukru i chyba nawet było tam napisane, że jest vege, ale na to już Roch nie zwracał uwagi. A tak naprawdę to Roch nie je słodyczy, szczególnie czekolady mlecznej więc zadowolił się batonikiem (chyba) vege. Całkiem smaczny, coś jak połączenie kłosa zboża z trawą.

Poważnie zaś pisząc to Roch wkręcił się w kręcenie, bo teraz już nie wyobraża sobie wieczoru bez pedałowania. Kiedyś pił piwo, a teraz pedałuje i ta zmiana wyszła mu całkiem na dobre. Do tego ograniczył się w jedzeniu i piciu i to też na dobre mu wyszło. Patrząc na postępy w tym jak idzie mu pedałowanie to może on powiedzieć, że kondycja rośnie. Widać to po pulsie, który na początku pedałowania wystrzeliwał mu w kosmos, a teraz leniwie pnie się do góry i ciężko mu już osiągnąć więcej niż 160 - 170 u/min.

Tak więc w końcu, po wielu próbach i podejściach i – przede wszystkim postach na blogu – udało mu się wejść na trenażer na dłużej i chyba już z niego nie zrezygnuje. Nawet wczoraj, pedałując z Żonką po mieście nie czuł, że brzuch mu ciąży, a kondycja została gdzieś daleko w tyle. Na pewno pedałowanie w miejscu przyczyniło się do tego, że Roch na nowo odkrył jak lubi pedałować i jakie tempo mu odpowiada. Teraz tylko dociągnąć do lata i można śmiało wskakiwać na rower i robić jakieś dłuższe dystanse.

Póki co Roch cieszy się, że pedałuje. Nawet stacjonarnie. Bo rower to jest to. I na zakończenie oczywiście migawka ze statystyk.

Roch pozdrawia Czytelników.

Na trenażerze i na rowerze

Tak się złożyło, że wczoraj Roch nic nie pisał, ale oczywiście pedałował w miejscu, bo na wadze widać szokujące postępy, więc Roch idzie za ciosem i nie odpuszcza. Wczorajsze pedałowanie miało być bombą, ale okazało się, że na początku Rochowi to w ogóle nie chciało się, ale później się zachciało i dojechał do regulaminowych 10 kilometrów, ale kolejna dziesiątka była poza zasięgiem Rocha, a dodatkowo Żonka oglądała seriale i Roch nie chciał jej hałasować piszczącym łańcuchem. A przynajmniej taką miał wymówkę. Po przejechaniu swojego dystansu, poszedł z Żonką oglądać seriale. Jednak co miał zrobić to zrobił, na co dowód jest po lewej stronie.

Dziś od rana pogoda była zachęcająca, a Rocha aż nosiło żeby popedałować. Korzystając z tego, że Żonka zaniemogła spaniowo, Roch przejął dzieci, porobił im łódki, poukładał klocki i ogólnie zajął im czas tak żeby Żonka mogła się wyspać ^{(To oczywiście fikcja literacka. Roch po prostu się z nimi bawił bo lubi to robić, a na rower i tak by poszedł.)}. Po tym jak wstała Roch przeszedł do ataku:

– "Sprawa jest" - zarzucił temat.
– "No jaka?" - Zapytała Żonka.
– "Nie chcesz wiedzieć ile można stracić?" - Budował napięcie Roch.
– "I tak już straciłam..." - Odparła atak Żonka.
– "Na rower bym poszedł" - Wystrzelił Roch.

Oczywiście nie było problemu, zresztą nigdy nie ma problemu, więc Roch już w wyobraźni wciskał w obcisłe. I koniec końców Żonka też była w obcisłym i razem poszli pedałować. I było fajnie, choć zimno i jak na luty przystało gdzieniegdzie leżał śnieg. Co wcale nie powinno dziwić ponieważ to środek zimy powinien być, ale oby to już jej schyłek był. Bo Rochowi chce się pedałować. Temperatura wahała się w okolicach +2.5°C więc wcale tak zimno nie było, choć Żonka w palce zmarzła.

Na koniec zaczął padać deszcz więc powrót do domu był mokry i wkurzający, bo krople deszczu wpadały do oczu. Jednak pomimo deszczu, obiektywnie na to patrząc, było to całkiem fajny i całkiem spontaniczny wypad rowerowy. No i całkiem długi, bo kilometrów wyszło 10. I wieczór Roch ma wolny. Choć nie do końca, bo musi z powrotem zmienić oponę na tę trenażerową, bo od jutro znowu pedałowanie w miejscu.

Na zakończenie oczywiście zapis dzisiejszego wypadu:

Roch pozdrawia Czytelników.

Ciągłe pedałowanie i podsumowanie

Roch nie ustaje w postanowieniu, że będzie pedałował w miejscu i od trzech dni udaje mu się dotrzymać to postanowienie. Co prawda wczoraj notki nie było, ale pedałowanie było. Na dowód tego Roch zamieszcza wyciąg ze statystyk wczorajszego pedałowania. Skończył on dość późno, więc nie chciał już rozkładać się z komputerem. Dziś jednak nadrobi to bo połączy wczorajsze pedałowanie, dzisiejsze i statystki za styczeń, bo rzutem na taśmę udało się wpisać w dwie ostatnie komórki stycznia liczby inne niż 0 (zero jest cyfrą oczywiście). Tak więc jest się czym chwalić, ale przede wszystkim u Rocha wykwitła chęć do zmiany i do odzyskania kondycji. Jednak to 8 kilogramów, które do tej pory zrzucił ciążyły mu wielce, odbierając chęć do pedałowania.

Dziś miał taką ochotę na pedałowanie, że spokojnie dociągnął by do godziny, ale nie chciał przesadzić w drugą stronę i jutro nie umierać z bólu. W końcu jutro też jest wieczór i też można pedałować, a nawet trzeba. Jutro może uda wejść się na wyższy poziom i dociągnąć do godziny. Dziś prawie się to udało, ale Roch nie chciał popaść ze skrajności w skrajność, a do sezonu jeszcze spokojnie dwa miesiące, więc najlepszy czas na zdobycie kondycji i zrzucenie jeszcze paru(nastu) kilogramów. Roch czuje potrzebę pedałowania jak nigdy od 6 czy tam 7 lat. Jak mógłby to wskoczyłby na rower i pojeździł gdzieś na zewnątrz, ale wie że skończyłoby się to jakąś chorobą, a potem dzieci jedno po drugim i tak pewnie dochorowaliby do wiosny.

Więc Roch grzecznie czeka na ocieplenie i wydłużenie dnia. Z tym ostatnim już jest z górki - Roch wychodząc z pracy już nie doświetla sobie parkingu telefonem. Widać, że dzień jeszcze tak całkiem się nie skończył i jest już bliżej niż dalej do wyczekiwanej wiosny. A plany są całkiem poważne. Na pewno kolejne Paprocany, może też inny kierunek, ale to jeszcze jest w fazie planowania. Przez ostatni czas Roch sporo narysował sobie tras, którymi chciałby pojeździć.

Na pewno jedną z nich jest dojazd do Tarnowskich Gór i z powrotem, ale to już zostaje na głębokie lato tak żeby dzień był długi, pogoda pewna a na peronach było ciepło, bo szczerze to Roch nie wie jakby się to skończyło. Tak więc pedałowanie idzie całkiem dobrze i tak pewnie już zostanie.

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Na zakończenie oczywiście styczniowe liczby.