Jako, że pierwszy etap remontu zakończył się sukcesem to Roch zintensyfikował pedałowanie żeby odbić sobie te wszystkie dni spędzone z gipsem i wałkiem. Jednak coś ostatnio w gravelu nie grało (albo nie gravelowało; taki suchar). Znacie pewnie to uczucie, że z zewnątrz wszystko wygląda na dopieszczone, bo przecież człowiek dba lepiej niż o własną żonę, a jednak wsiadacie na rower i końcówki nerwowe wyczuwają, że coś nie działa. Jakby obcy rower znajdował się między nogami. To uczucie przechodzi w niepokój i niepewność. No więc Roch zaczął jeździć i obserwować.

Po kilku chwilach już wiedział gdzie leży problem. Pedały! To tam jest źródło niepokoju, to końcówki nerwowe na stopach przekazują do \”Rowerowego Ośrodka Mózgowego\” informację, że coś jest nie tak. To tam ma swój początek lęk i niepokój. Jednak to dopiero był początek ustalania tego, co jest nie tak. W końcu Roch wykrył awarię. Jeden pedał nie wpina się, a dokładnie to jedna strona jednego pedału nie wpina.

Parafrazując klasyka:

 – \”Panie majster, rower się zepsuł!\”

– \”Jak to, cały się zepsuł?!\”

– \”Nie no, tylko pedał z jednej strony się nie wpina\”

– \”A z ilu stron można wpiąć się w pedały?\”

– \”No z czterech\”

– \”No to mówcie, że trzy strony pedałów działają\”

– \”Ale przecież to to samo!\”

– \”No tak, ale znacznie lepiej brzmi!\”

Początkowo Roch chciał się zabrać za pedały, ale nie dowierzał, że mogły paść. Przecież one są nowe, więc to nie możliwe. Roch wrzucił rower na stojak i zaczął oglądać pedały, a te nawet nie nosiły śladów zużycia. Owszem były otarte i porysowane, bo Roch żeby zrobić \”słit focie na insta\” posiłkuje się różnymi przedmiotami, ale pedały nie są zniszczone, a jednak nie wpinają się. No dobra, ale pedały łączą się z butami i tam Roch skierował swoje podejrzenia.

I to był strzał w dziesiątkę. Bloki w butach się skończyły, a w zasadzie to skończyły się już kilka razy bo śruby zaczęły się ścierać. No i to była przyczyna tego, że pedały nie działały. Nawet jakby bardzo się starać to nie było już szans na to, że blok \”zaskoczy\” w pedały. Był tak wytarty, że nawet tam nie sięgał. Szybka podmiana na nowe bloki i od razu lepiej. Buty wyraźnie wskakują w pedały, słuchać ten \”klik\” i noga pewnie trzyma się w pedale.

Lekcja z tej krótkiej historii jest następująca: problem zawsze jest pomiędzy siodełkiem, a kierownicą.

Przykład podpierania roweru:

Roch pozdrawia Czytelników.

Tak się złożyło, że Roch musiał nabyć nowych umiejętności, a w zasadzie to rozszerzyć wachlarz umiejętności, które już posiada. Bo o ile nie miał problemu z wierceniem, czy obsługą innych urządzeń to nie kładł nigdy płyt gipsowo-kartonowych, ale koniec końców położył te kartony, do tego posiadł też umiejętność ich gipsowania, czy \”obrabiania\”. Gdyby nie wyszło Rochowi w IT to zawsze ma wyjście awaryjne w postaci budowlanki, czy wykończeniówki. Jednak póki co to Roch wykańcza się giga remontem.

Tak, mógłby wynająć dedykowanego specjalistę, ale wiele razy Roch przekonał się, że po fachowcach trzeba poprawiać, więc to co potrafi zrobić albo potrafi nauczyć się robić to robi sam. Z rowerami jest podobnie; po większości serwisów trzeba coś dokręcić, poza tym dobrze jest uczyć się nowych rzeczy. I tak remont idzie całkiem sprawnie, niedługo wjadą kolorki na ściany, a Roch zajmie się kolejnym pomieszczeniem, tym najbardziej wymagającym, ale filmy na YT albo jakieś fora i grupy budowlane i \”będzie pan zadowolony\”.

Rowerowo też się dzieje, Roch pedałuje dookoła komina, raz nawet udał się na wieczorny wypad, ale okazało się że był to wypad na piwo i mecz. O ile tym pierwszym Roch nie gardzi, o tyle mecz dla Rocha był czymś obcym. W sensie wie, co to spalony, ale jakoś nie przywiązuje uwagi do narodowego kultu piłki nożnej. Jest wiele dyscyplin sportowych, w których mamy większe sukcesy, ale to piłkarze są tymi uwielbianymi.

* * * *

W zasadzie to Roch mógłby zacząć nową notkę, a tę wersje robocza skasować, ale postanowił dopisać ciąg dalszy do \”człowieka gipsówki\”. Otóż całe przedsięwzięcie pod tytułem \”nowy kwadrat\” jest już na ukończeniu. Teraz kilka dni będzie miał wolnego to może uda mu się wyskoczyć na wieczorny rower. Tak jak na przykład dziś, tj. w niedzielę bo ciąg dalszy Roch właśnie dopisuje w niedzielę.

Stopień zaawansowania prac pozwolił Rochowi na to żeby dziś zrobić sobie luźniejszy dzień. Aktywność remontową ograniczył tylko do założenia kontaktu i powieszenia lampy w przedpokoju, bo sterczące kable prądowe, nawet zaizolowane, wzbudzały w Rochu niepokój, że któryś bombelek będzie chciał sprawdzić szybkość różnicówki.

Rano jeszcze byli wszyscy na basenie, a potem Młody zgłosił problem techniczny z rowerem, bo hamulec przestał działać. A TEN hamulec jest najważniejszy, bo umożliwia robienie \”driftów\”. Tylna opona jest już zajechana, ale co poradzić, Roch jak był młody to też zajeżdżał opony jedna po drugiej. No więc po wyregulowaniu tylnego hamulca i nasmarowaniu łańcucha w rowerze Młodej wpadli na genialny pomysł wypadu rowerowego.

Roch wiedział, że to niezbyt dobry pomysł, bo poranny basen dał się im w kość, ale jak chcieli to czemu nie. Jedynym problemem było to, że zegarek Rocha po raz trzeci jedzie do serwisu, więc GPSy przez jakiś czas będą zapisywane za pomocą Stravy, ale Garmin szybko uwija się z serwisem, więc Roch obstawia, że pod koniec tygodnia znowu będzie miał zegarek na nadgarstku. Póki co zostaje przerzucać dane pomiędzy Stravą, a Garminem.

Na zakończenie tej zbiorczej notki nie pozostaje nic innego jak napisać, że w niedzielny wieczór udało się jeszcze wyjść na rower i pojechać w okolicę Warty, ale z rzeki zostały tylko komary. Jednak po tak długiej przerwie fajnie było popedałować nawet w chmurze komarów. Na zakończenie zdjęcie i ślad GPS.

I obietnica, że od teraz notki będą się pojawiały częściej, bo póki co remont jest zakończony.

I obiecany GPS:

Roch pozdrawia Czytelników.

PS. Chaotyczność notki wynika z pisania jej przez tydzień – to pierwsza i – oby – ostatnia taka.