Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały na to, że dziś Roch nie zaliczy jakiegoś większego dystansu. Ciężkie, granatowe chmury wisiały nad Rochem i od rana straszyły deszczem. Pełen nadziei na jakiś mały wypad Roch wyszedł na rower. Pojechał do Adventure dowiedzieć się co z zamówionym kołem i dlaczego piasta tak długo idzie.

Wyszło na to, że Roch pojedzie jutro do Chorzowa i tam spróbuje kupić wymarzoną piastę XT i zawiezie do Chłopaków celem zaplecenia koła. Z Adventure wrócił do domu i tam zrobił sobie kawkę. Sącząc ją czytał wiadomości, sprawdzał pocztę, konsultował się z Promotorem.

W okolicach godziny 18⁰⁰ Roch wybrał się na wieczorną przejażdżkę. Chmury nadal straszyły deszczem, a więc Roch nie planował szaleć z kilometrami. Jednak mnogość rowerzystek na drodze do Pniowca spowodowała, że nogi same go niosły. Roch nie potrafił opanować oszalałych nóg, które coraz mocniej naciskały na pedały.

Jedna z owych rowerzystek tak Rochowi wpadła w oko, że chciał zawracać, ale nogi nie pozwoliły na to. W końcu znalazł kawałek placu żeby zawrócić i już pędził w kierunku owej rowerzystki. Nogi nie przestawały szaleć, a rowerzystki ni widu ni słychu. W końcu na horyzoncie pojawiła błękitna plamka, która mogła być ową rowerzystką.

Po krótkiej chwili już był obok niej, ale nogi nie słuchały rozkazów mózgu i nadal naciskały na pedały. W końcu przestały i Roch mógł odpocząć. Jednak wraz z opanowaniem nóg Rochowi odłączył się aparat mowy. Po dłuższym rozruchu w końcu zadziałał i udało się nawiązać konwersację. Na zakończenie Roch próbował wydobyć numer od rowerzystki, ale ostrożna nie chciała go udostępnić.

Jednak powiedziała, że jeździ o stałej godzinie i stałą trasą. Wystarczy zaczaić się i w lasku i, oczywiście przypadkowo, spotkać się na trasie.

Później nogi ponownie zaczęły szaleć i ponownie zrobiły więcej niż 50 kilometrów. Chyba trzeba się przyzwyczaić, że minimum na ten sezon to 50 kilometrów i ani metra mniej.

Tak, czy inaczej Rochowi opłacił się wyjazd.

Roch pozdrawiam Czytelników.

Początkowo Roch chciał sobie odpuścić dzisiejszy wypad. Tłumaczył to sobie tym, że od dwóch dni nie schodzi poniżej 50 kilometrów, a nogi muszą odpocząć. Z tym założeniem ruszył przed siebie. Początkowo realizacja planów szła gładko. Delikatnie naciskał na pedały, płynął jednym słowem.

Cały plan zaczął się sypać gdy zobaczył przed sobą długi, prosty i równy odcinek drogi prowadzącej na Pniowiec. Uzależnienie od bólu mięśni wzięło górę i Roch pomknął niczym kundel za Rochową łydką. Wracając lasem zauważył wygrzewającego się zaskrońca. Ominął go szerokim łukiem i pomknął dalej od czasu do czasu spoglądając za siebie, czy zaskroniec nie rzucił się w pościg za Rochem.

Po powrocie do domu Roch zrobił sobie kawę i zasiadł, na godzinkę, do komputera. Sprawdził pocztę, poczytał wiadomości i wrzucił nową partię muzyki do mp3grajka. W ten sposób zaplanował sobie wieczorny wypad, który również miał być czysto rekreacyjnym.

Tym razem Repty i tamtejsze ścieżki, ale widząc kręte, ciasne i pokryte korzeniami boczne ścieżki Roch nie mógł się powstrzymać i skręcił w prawo wjeżdżając w najbliższą ścieżkę. I tak oto plany jakiegoś delikatnego, mało męczącego wypadu dwukrotnie wzięły w łeb.

Żeby było weselej dziś ponownie nie udało się Rochowi zejść poniżej 50 kilometrów. Jeszcze niedawno narzekał, że nie potrafi zrobić większego dystansu, a teraz zaczyna narzekać, że krótkie dystanse mu nie wychodzą.

Dzień zakończony wynikiem 55 kilometrów ze średnią 23km/h.

Roch pozdrawia Czytelników.

Jak słusznie zauważyła Salve! w swoim komentarzu Roch nie opublikował statystyk za maj. Czym prędzej to naprawia i publikuje osiągnięcia rowerowe w cyfrach:

Maj_2008.pdf

Dla osób nieklikatych: w maju udało się przejechać 902 kilometry w czasie 49 godzin 30 minut ze średnią 16,86km/h.

Roch przeprasza za opóźnienie, ale musiał się uporać z formułami w rozrastającym się arkuszu. Jedno się poprawi to dziesięć innych komórek się posypie.

Dzisiaj Roch nie przemęczał się dlatego, że wczoraj zostało zrobione 67 kilometrów, a więc dzisiaj można było sobie odpuścić. Na początek wypadu Roch pojechał na Repty i tam przejechał kilka razy trasę wczorajszych zawodów. Większego zmęczenia Roch nie doznał, ale kilka podjazdów dało się we znaki.

Z Rept – tradycyjnie już – na Pniowiec i powrót laskiem pachnącym, zielonym i szumiącym. Tak, to oznaki tego, że wiosna (lub lato) zadomowiła się na stałe i będzie coraz ładniej. Dodatkowym atutem są truskawki, którymi od trzech dni żyje Roch. Śniadania i kolacje to truskawki i nic innego. Trzeba korzystać póki są szczególnie, że Roch to truskawkowy chłopak.

Kilometrów dziś wyszło mniej niż wczoraj – tylko 55 (przez dwa dni czerwca 123km). Towarzyszyła Rochowi muzyka, raczej smętna bo tak jakoś dziś się czuje, mimo pachnącego lasu, czerwonych truskawek i udanego roweru. Najlepiej nastrój Rocha obrazuje ballada:

Metallica – The Unforgiven
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=5cGvzApDZKI&hl=pl&w=425&h=355]

Roch pozdrawia Czcigodnych Czytelników.

Po spożyciu obiadu cała trójka ponownie umówiła się na rowery. Peleton w składzie Michał, Nosiu i Roch pedałował w kierunku Chechła, ale na miejscu okazało się, że ludzi jest tyle, że nie ma gdzie usiąść. Pojawił się pomysł wypadu na Świerklaniec. Na miejscu okazało się, że ludzie przeszli z Chechła na Świerklaniec.

W końcu całą trójka udała się na Bunkier, gdzie w końcu mieli spokój. Można było się zrelaksować odpocząć od pedałowania, a nawet zobaczyć dziewczynę, która jechała na GT Avalanche 3.0. Roch chciał wrócić po rowerzystkę, ale już jej nie było. I tak Roch zmarnował kolejną okazję.

Na zakończenie wypada napisać, że dystans wyniósł 67 kilometrów. Z zawrotną średnią – w porywach 30km/h!.

Na całkowite zakończenie fotka całej trójki. Niech ona będzie całą esencją wieczornej notki:

Punktualnie o 11⁰⁰ Roch zameldował się na starcie. Wraz z Rochem zameldowali się także Michał i Nosiu. Cała trójka wjechała dostojnie na start i zaczęła wyłapywać co poniektórych znajomych. Stawiła się cała rowerowa brać.

Pierwsi wystartowali najmłodsi, którzy mieli do pokonania jedną pętle o długości 3,5 kilometra. Roch z Michałem pojechali za nimi.

– Kategorie pomyliliście – Powiedział Zbyszek.
– No tylko w tej mamy szanse wygrać – Odpowiedział Michał.

Okazało się, że nie tylko Roch i Michał jechali. Na trasie znaleźli się także Adaś i Marek, którzy pilotowali najmłodszy peleton. Roch z Michałem i Nosiem zamykali tyły pilnując żeby żaden zawodnik nie został w tyle.

Tym, którzy obiecali jakąś łapówkę trochę się pomagało, tak żeby nie odstawiali za bardzo od reszty dzieciaków. Zabawa całkiem miła, ale to w końcu Dzień Dziecka.

Końca zawodów nie doczekali – cała trójka pojechała na Dolomity i Suchą Górę gdzie ścigali się z ptakami i innymi ślimakami.

A popołudniu prawdopodobnie drugi etap – wszystko zostanie skrzętnie wynotowane przez Rocha.

P.S: Na koniec – piękny Lefty:

Wczesnym rankiem Roch siedział już w Megi i gnał do Chorzowa. Nie ma sensu tego opisywać, ale warto zaznaczyć, że w drodze powrotnej Roch przegrał wyścig z Ferrari F430. Wykazał się słabym refleksem, spóźnił się z redukcją i konie spod maski Megi poszył w powietrze. Kierowca Ferrari wykorzystał spadek mocy w Megi i z ledwością wyprzedził pędzącego Rocha. Zapis na końcu notki w postaci filmu.

Poza tym wypadkiem, Roch był na rowerze. Z Nosiem. Pojechali na Pniowiec, ale Roch całą drogę nie mógł przeboleć, że dał się wyprzedzić. Na Pniowcu spożyty został napój energetyzujący Strong, niestety ciepły, ale nie ma co narzekać.

W drodze powrotnej Roch \”zajrzał\” do Sylwii. I to było powodem tak późnej notki na blogu. Podczas wizyty w Rochowej głowie zrodziło się słowo suwacz, które powstało z połączenia ścigacza i suwania (nie posuwania!).

Roch nie będzie się rozpisywał, ale dzień został spędzony miło – szczególnie końcówka dnia nie została zmarnowana.

Roch pozdrawia Współtowarzysza jak i pozostałych Czytelników.

P.S: aaaa Roch by zapomniał – obiecany filmik. Niestety, bolesna to porażka dla Rocha, a wystarczyło zredukować i Ferrari zobaczyłoby tylko dupkę Megi i poczuło zapach 95 oktanów.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=MQsq7Sm89As&hl=pl&w=425&h=355]

Późnym popołudniem Roch zabrał się za klejenie dętki. Po wyjęciu koła i zdjęciu opony rozpoczęły się poszukiwania dziurki i przyczyny powstania tejże dziurki. Po dłuższym obmacywaniu dętki w końcu została zlokalizowana. W samym środku starej łatki.

W oponie Roch znalazł kawałek szkła, który przeciął dętkę. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że więcej potencjalnych generatorów dziurek nie ma. Można było zabrać się za klejenie. Nowy klej to i szybkość wiązania znacznie większa. Po chwili można było zakładać koło do ramy.

Wcześniej jednak Roch wziął obręcz i umył ją. Okazało się, że obręcz jest czarna podobnie jak szprychy. Po złożeniu nowego koła do przodu będzie można powiedzieć, że obie obręcze są identyczne i piasty również. Kolejne 10 minut zajęło złożenie wszystkiego do kupy i napompowanie dopiero co zaklejonej dętki.

Testy pojemnościowe wypadły pomyślnie i 4 atmosfery nie zrobiły jakiegoś większego wrażenia na dętce. Można było się umyć, ubrać i iść śmigać. Szczególnie, że pogoda doskonała, słońce praży, a słupek rtęci wskazuje okolice 30°C.

Roch ostrożnie pojechał na Repty, ale w połowie drogi rozmyślił się i obrał kierunek na Pniowiec. Cały czas asfaltem, żeby czuć ewentualne początki marszu, które mogły go czekać gdyby łatanie zawiodło. Jednak dojechał do domu o własnych kołach. Chwilę posiedział przy komputerze, zjadł coś lekkiego i wybrał się na wieczorny wypad. Tym razem przez las ponownie na Pniowiec i dalej na Repty.

Na Reptach zagościł na dłużej, nie wyjeżdżając z krzaków. Ludzi na ścieżkach masa, rowerzystów jeszcze więcej, a samotnych rowerzystek jak na lekarstwo. Wszystkie albo na piechotę, albo w towarzystwie opalonych metroseksualistów z małymi łydkami. Normalnie Roch miał wewnętrzne fuj i ble, że zacytuje Klasyka, czyli Reeda.

Z wewnętrznym fuj i ble udał się do domu. W końcu 50 kilometrów piechotą nie chodzi, a szczególnie jak średnia prędkość to ~25km/h.

Roch pozdrawia Czcigodnych.

Gumowy tydzień zaczął się na początku tygodnia notką zatytułowaną Się przebiło. Wtedy to Roch obwieścił, że złapał gumę i musiał jechać do Adventure po łatki. I już myślał, że w tym miesiącu limit pękniętych gum został wyczerpany.

A tu proszę – nie dalej jak dziś Roch złapał kolejną gumę, tym razem w tylnym kole. Cała historia zaczęła się na Pniowcu gdzie wyczuł dziwne pływanie tyłu. No więc zatrzymał się i sprawdził twardość tylnej opony. W tym momencie zalał go zimny pot, a kolana ugięły się pod nim niczym pod mitologicznym Atlasem.

Już wiedział ten dziesięciokilometrowy marsz pchając rower. Jednak postanowił maksymalnie skrócić sobie marsz dojeżdżając ile tylko się da, a właściwie ile tylko powietrza jest w dętce. Oczywiście został wybrany wariant asfaltowy, możliwie równy. Co chwilę zatrzymywał się i sprawdzał, czy przypadkiem nie jedzie na obręczy.

Na szczęście powietrze schodziło na tyle wolno, że pokonał cały dystans, czyli 10 kilometrów i znalazł się tuż pod domem. Wychodzi na to, że dziurka jest mikroskopijna, albo nawalił wentyl. Tak czy inaczej jutro Roch czeka bój z tylnym kołem, które – korzystając z okazji – zostanie umyte tak żeby jego przedni odpowiednik nie musiał się wstydzić za (lekko) starszego brata.

No i to chyba koniec przygód Rocha – obie gumy zostały przebite więc na jakiś czas jest spokój.

Szczęśliwy Roch pozdrawia Czytelników.

P.S: Poza Pniowcem zostały jeszcze zaliczone Repty.

Na pierwszy ogień pójdzie miła dla Rocha wiadomość, a mianowicie zbliżające się zakupy rowerowe. Przednie koło w Rochowym rowerze zaczyna odmawiać posłuszeństwa dlatego Roch sięgnął do słoika z napisem \”skarbonka Rocha. Co łaska.\”, który od dawien dawna świeci pustkami. To był znak dla rodziców, że coś się święci.

Kolejnym znakiem były wyniesione śmieci, do których Roch zabrał się bez ponaglania i podstawiania worka pod nos. W końcu padło sakramentalne \”ile potrzebujesz?\”. Roch popadł w zadumę po czym powiedział, że 200 zł na pewno wystarczy.

I tak, z okazji zbliżającego się Dnia Dziecka, do Rochowej skarbonki trafił banknot o wyżej wymienionym nominale z przeznaczeniem na przednie koło. Później wizyta w Adventure gdzie Roch, wraz z Michałem, przebierał w dostępnych częściach.

Po godzinie, z dużą górką, Roch był gotów do przedstawienia listy części. I tak zakupiona obręcz to Alexrims DH22, piasta to kooltowe Shimano XT HB-M775 i szprychy, nie mniej kooltowe, Sapim.

****
Po zakupach Roch chwile posiedział w domu, a o godzinie 18⁰⁰ wybył na wieczorną przejażdżkę. Udał się na Pniowiec, dostojnie pedałując i wybierając co chwilę owady spod kasku. Jednak do tego jest już przyzwyczajony i opanował sposób zdejmowania kasku bez zatrzymywania roweru. Na Pniowcu postanowił, że powrót będzie typowo siłowy, tak żeby wykręcić niezłą średnią.

I wykręcił. Na odcinku 10-u kilometrów (lekko pod górkę lub płasko) licznik wskazał średnią prędkość 26km/h co jest dobrym znakiem. Roch nie wyszedł z wprawy i nadal jego nogi są w stanie zostawić niejednego w tyle.

Miał też opisać pewnie spotkanie, ale szkoda pisać. Gdyby jednak chcieć to streścić jednym słowem to, bez namysłu, Roch napisze: zawiedziony. O, i to byłaby kwintesencja wpisu, jak to mawiała Pani od fizyki.

Wszystkich miłośników kolarstwa górskiego Roch pragnie zaprosić na zawody MTB \”Repty 2008\”, które odbędą się 1 czerwca 2008 w Reptach Śląskich. Początek zawodów przewidziany jest na godzinę 11⁰⁰. Start odbędzie na stadionie sportowym \”tarnowiczanki\”.

Długość pętli ok. 3,5 kilometra. Kategorie wiekowe:

1. 5 – 9 lat (1 pętla) start godz. 11⁰⁰
2. 10 – 14 lat (3 pętle) start godz. 11³⁰
3. 15 – 19 lat (5 pętli) start godz. 12³⁰
4. 20 – 30 lat (5 pętli) start godz. 14⁰⁰
5. 31 – 49 lat (5 pętli) start godz. 15³⁰
6. powyżej 50 lat (3 pętle) start godz. 11³⁰
7. Pracownicy GCR Repty (3 pętle) start godz. 11³⁰

Dekoracja zawodników odbędzie 20 minut po zakończeniu wyścigów w danej kategorii wiekowej. Wpisowe wynosi 5 złotych, czyli tyle ile kosztuje paczka papierosów, a zyskujecie wspaniałą zabawę i zdrową rywalizację.

Uwaga! Aby wystartować w zawodach należy posiadać:

a) Sprawny rower.
b) Kask.
c) Zgodę rodziców na uczestniczenie w zawodach.

P.S: Będzie to także okazja do spotkania się z Rochem \”twarzą w twarz\”.

Na wstępie wieczornego wpisu Roch śpieszy przeprosić Czcigodnych za wczorajszą ciszę, ale stan w jakim Roch wrócił do domu uniemożliwił mu otwarcie lodówki, nie mówiąc o tym, że skutki wywrotki na schodach czuje do dziś. Nadarzyła się okazja żeby świętować to i Roch zaszalał. Szkoda pisać – wstyd i gańba.

Jednak dziś w rześki Roch postanowił, że dzień spędzi na rowerze. I tak też się stało. Nie licząc drobnej wpadki z pineską, która przebiła oponę, że o dętce Roch nie napisze. Szybko udał się do Adventure po komplet łatek, które miały załatać powstałą dziurkę.

Po powrocie do domu Rochowi nie bardzo chciało się wyjmować koło, zdejmować oponę, ale w niedalekiej perspektywie był wypad z Michałem to i warto było zakleić dętkę.

Po szybkiej naprawie Roch był zwarty i gotowy do intensywnej jazdy. Jednak ani Michałowi, ani Rochowi nie chciało się jeździć. Plan więc był prosty – Repty i tam lans po ścieżkach, zero wysiłku, ani kropli potu na skroni. Tak też się stało – wypad był bardzo rekreacyjny do tego stopnia, że zakończył się na ławce na rynku gdzie podziwiali różne różności.

Zdarzył się rowerzysta, który przypiął rower do barierki i usiadł z piwem po drugiej stronie, tak żeby jego \”wypasiony i cudowny\” full był ogólnie podziwiany przez pospólstwo \”się nie znające\”. Śmiechu było co nie miara, ale z drugiej strony lanserska Merida to duży powód do parkowania pod ogródkiem piwnym.

Na zakończenie Roch pragnie jeszcze raz przeprosić spragnionych – o ile tacy są – twórczości Rocha, ale wczoraj był wyjątkowy dzień.

Późną porą Roch pozdrawia Czcigodnych Czytelników.

Roch życzy tego co najlepsze, a zdrowia i cierpliwości do swoich pociech przede wszystkim i śpieszy z kwiatuszkiem: