Wszystkie prognozy pogody, które Roch sprawdzał od początku tygodnia pokazywały, że weekend ma być pogodny. Jednak im bliżej wolnego tym pogoda bardziej się psuła, aż w końcu w sobotę spadł deszcz i zaczął się wiatr. Rocha to jednak nie zraziło bo miał zajęcia. Co prawda basenu nie było bo Michasia ma (miała) zapalenie ucha i o wyjściu z domu nie było mowy. Więc Roch był koniem, układał klocki lego, robił akuku i tysiąc innych rzeczy.

W niedzielę pogoda była zupełnie inna niż w sobotę. Słonecznie, ciepło i tylko ten wiatr. Wiał jak oszalały, ale Roch postanowił, że pójdzie pojeździć. Rano jednak musiał wywiercić kilka dziurek, przenieść kilka szafek i zagipsować kilka innych dziurek, na szczęście cała akcja zakończyła się sukcesem. Po obiedzie Roch wskoczył w obcisłe i poszedł pojeździć.

Wszystko ładnie i pięknie, ale wiatr wiał niemiłosiernie mocno. Co prawda Roch miał chwile z wiatrem w plecy, ale większość czasu wiało mu w twarz. Ale przejechał całe 16 kilometrów więc nie było źle. Jeździł po okolicy, nie wypuszczał się nigdzie daleko, bo wiatr go męczył, a dodatkowo nie chciało mu się bić rekordów kilometrów, choć wystarczyłoby dodatkowe 20 i można by mówić o rekordzie.

Na zakończenie zapis śladu GPS:

Roch pozdrawia Czytelników.

Bardzo ciekawy materiał na temat produkcji ram karbonowych:

Weekend prawie zakończony więc czas najwyższy aby Roch napisał co nieco o tym, jak próbował jeździć na rowerze. A próby – wierzcie albo nie – były szczere, ale od początku.

Wszystko zaczęło się już w czwartek kiedy to Roch miał jeden dzień wolnego z okazji Pasowania na Przedszkolaka Michasi. Takiej uroczystości Roch nie mógł przegapić więc wziął urlop i o 10³⁰ stawił się wraz z Żonką w przedszkolu na występie. Niestety już wtedy Michasia wykazywała początki przeziębienia (które rozwinęło się w piątek). W końcu chodzi do przedszkola, miejsca do którego chodzą też inne dzieci. Najczęściej są chore, a genialni rodzice pchają je za próg sali byle tylko nie siedziały w domu i nie marudziły. Tylko komu wystawić rachunek za lekarza i aptekę?

Pomijając już fakt, że niektórzy to, delikatnie pisząc, niemądrzy ludzie Roch planował czwartkowy rower jak tylko Michasia pójdzie spać. Niestety, długość snu wystarczyła tylko na to aby Roch zdążył wyjąc rower z piwnicy i \”ukrył\” go za samochodem żeby nikt się do niego nie dobrał. Okazało się jednak, że Miśka wstała, więc Roch schował rower do garażu i poszedł bawić się z rozchorowującą się córką. W piątek oczywiście zamiast do przedszkola Miśka pojechała do \”Złotej Pani Doktor\” jednak okazało się, że to nic groźnego. Wirus, więc syrop, krople do nosa i przymusowe spędzanie wolnego czasu w domu. Mus to mus.

W sobotę i niedzielę pogoda dopisała, ale choroba się rozwijała, pojawiła się gorączka więc rower musiał poczekać aż do momentu kiedy gorączka odpuści. Okazja nadarzyła się w niedzielę. Miśka już powoli, bardzo powoli dochodzi do siebie i dziś popołudniowa drzemka była dłuższa, ale za to Roch poczuł nieodpartą chęć zjedzenia czegoś, później jeszcze szukał spodenek, a na sam koniec jak już znalazł spodenki to doszedł do wniosku, że zbierał się na rower ponad godzinę, jest po obiedzie i w ogóle to zaraz dziecko wstanie.

I tak własnie minął mu weekend i jeden dzień urlopu. Ale najważniejsze żeby Michaśka doszła do siebie, a wtedy można będzie wspólnie pojeździć na rowerze, o ile pogoda dopisze oczywiście.

Roch pozdrawia Czytelników.

Weekend zapowiadał się całkiem przyjemnie, a w ostatniej notce Roch odgrażał się, że pójdzie na rower. W sobotę nie było czasu. A to dlatego, że po porannym basenie, na który pojechali około 10³⁰ Michasia miała obiecaną wycieczkę autobusem. A dokładnie to wycieczkę autobusowo-tramwajową na dworzec PKP. Na pociągach też trochę czasu spędzili, aż w końcu Żonka przyjechała po nich bo robiło się już ciemno i zimno.

W niedzielę też nic nie wskazywało no to, że Roch zacznie myśleć o rowerze, ponieważ rano pojechali razem z dziewczynami do Filharmonii Częstochowskiej na koncert Filharmonii Malucha, na który Michasia bardzo lubi chodzić bo na scenie najlepiej się relaksuje na Rocha kolanach. Po powrocie do domu Michasia poszła spać a Roch zaczął unikać tematu roweru.

– \”No idź\” – Namawiała go Żonka – \”masz nawet spodenki wyprane\”
– \”Nie wiem, chyba nie\” – Bronił się Roch.

W końcu jednak uległ, a w zasadzie jego \”Wewnętrzna Resztka Rowerowa®\” zmusiła go do pedałowania. Okazało się to słusznym krokiem, Roch trochę popedałował, a przede wszystkim zdjął pajęczyny z kół bo rower powoli nimi zarastał stojąc w piwnicy. Na chwilę obecną Roch przestawił rower do garażu, może w ten sposób zacznie częściej jeździć, a przynajmniej pająków będzie na nim mniej.

Na zakończenie zapis śladu GPS:

Od ostatniej notki, podsumowującej ankietę, minęło już trochę czasu. I jak zawsze – zgodnie z tradycją – Roch napisze o tym, o czym zapomni w ciągu kilku następnych tygodni. Choć może nie będzie tak źle. Na początek awaria, która toczyła Colta Rocha. Toczyła go długie tygodnie i nie można było dojść co się mu zadziało, aż w końcu znalazła się osoba, która chyba ogarnęła temat. Chyba, bo Roch dopiero jutro odbiera samochód, ale powinno być dobrze.

Później jakieś przesilenie dopadło Rocha, w zasadzie trzyma go dalej, ale jego zlecenia powróciły więc dodatkowa dawka promieniowania poprawia mu humor. Jednak nie o tym chciał Roch pisać. Dziś – w sumie za osiem minut będzie już jutro – Roch pląsał jak co tydzień z Michaliną na rytmice. Po zajęciach zamienił kilka słów z panią Ewą, która te zajęcia prowadzi, a z którą czasami mijali się na rowerach jak Roch biegł za Michaliną.

Otóż p. Ewa powiedziała ciekawe zdanie:

– \”Zimno może być, byle nie padało\”

I faktycznie – rowerować można nawet jak jest zimno, byle nie padało. To zdanie zrodziło w Rocha głowie pomysł coby w weekend pojeździć trochę na rowerze. Pogoda zapowiada się ciekawie, a przynajmniej ma nie padać, więc jeśli dobrze się złoży to Roch pójdzie pojeździć na rowerze. Pora zdjąć z niego piwniczne pajęczyny i trochę przewietrzyć golenie.

Z innych ciekawostek to Roch zapuszcza naturalną kominiarkę na zimę:

Zdjęcie pochodzi z kąpieli Michaśki, ale z racji golizny reszta została wycięta.

Tak więc trzymajcie kciuki za Rocha i weekend.

Roch pozdrawia Czytelników.

Nadszedł czas na podsumowanie ankiety, którą jakiś czas temu Roch ogłosił na blogu. Pytania były trzy, w tym jest w \”wustarczającym\” błędem, ale w trakcie gry zasad się nie zmienia, więc została opcja taką jak Roch wpisał. Ale do rzeczy.

Ku ogólnemu zdziwieniu Rocha ankieta nawet ruszyła z miejsca. Okazuje się, że Roch jest lubiany, choć zdarzyły się osoby, które wstydziły się powiedzieć. Na blogu powinno pojawiać się więcej notek rowerowych, choć były osoby którym ilość notek rowerowych \”wustarcza\”. Natomiast na pytanie, czy na blogu mogą pojawiać się wpisy \”nie rowerowe\” jedna osoba odpowiedziała \”nie\” i to Roch również szanuje. W akcji \”ankieta\” wzięło udział 5 osób, co i tak jest wynikiem dobrym. Ogólnie wyniki można zobaczyć na wykresach:

I co dalej z tym fantem Roch zrobi?

W ostatniej notce, która aby tradycji stało się zadość, podsumowywała ostatnie tygodnie czy nawet miesiące Roch zamieścił ankietę, która miała dać mu ogólny pogląd na to w którą stronę ma iść blog i on sam. Wszak vox populi, vox Dei. Zatem Roch przygotował sobie pytania, odpowiedzi i wrzucił to w Internety. W jednej z możliwych odpowiedzi wkradła się literówka, ale mniejsza z tym – świadczy ona tylko o niechlujności Rocha, ale w trakcie gry zasad nie należy zmieniać tak i ankieta zostanie nie tknięta.

Początkowo Roch myślał, że pies z kulawą nogą jej nie dotknie i okazało się, że Roch chyba słabej wiary jest. Pojawiło się kilka odpowiedzi, więc będzie można zrobić fajny wykres, ale niech ona jeszcze potrwa. Jednak tym co już kliknęli Roch dziękuje i zapewnia, że poza odpowiedziami nie zbiera żadnych danych, zresztą na zakończenie wszystko będzie jawne, więc każdy zobaczy dokładnie to co Roch widzi.

Abstrahując od formalności i ankiet to zbliża się jesień. W zasadzie już zbliżyła się. Chęć pedałowania w Roch wcale nie wzrosła, może w ten weekend Roch wygrzebie rower z piwnicy i postara się przejechać kawałek, ale też ma plan żeby zrobić porządek z wyświetlaczem, który doprowadza Rocha do szewskiej pasji. Tak czy inaczej Roch musi sobie znaleźć jakieś zajęcie ma \”długie jesienne wieczory\”.

Jednym z pomysłów byłby trenażer. Mógłby wtedy spokojnie pedałować wieczorami w ciepłym pokoju albo trochę zimniejszym garażu i może forma na przyszły sezon byłaby lepsza niż tak, która jest obecnie. Jednak do tego potrzeba się zmotywować, tym czasem u Rocha zagościło permanentne \”nie chce mi się\” i jakoś nie potrafi sobie zorganizować czasu wolnego. Być może dlatego, że ma go tyle, że nawet czasem nie ma co organizować.

Innym z pomysłów mogłoby być jakieś lutowanie, dokończenie słynnego robota, którego kiedyś Roch zaczął, ale też nie bardzo wie gdzie mógł zagrzebać stare schematy, więc pozostaje mu włącznie komputera, otwarcie piwa i zajęcie się czymkolwiek. Oczywiście Michaśka zawsze gdzieś jest obok Rocha i skutecznie zajmuje mu czas jeżdżąc na Rochu, gryząc go albo zwyczajnie przytulając się do niego i to skutecznie wypełni to jesienne wieczory, ale można by też coś porzeźbić później, jak już Miśka pójdzie spać.

A może to wszystko przez muzykę? Sami sprawdźcie:

Roch pozdrawia Czytelników.

Znów pojawiły się spore zaległości, ale szczerze pisząc nie ma kiedy usiąść do komputera żeby na spokojnie napisać co się zadziało i dlaczego nic o tym się nie napisało. A zadziało się wiele.

Po pierwsze Michaśka odnalazła się w roli przedszkolaka; początkowo był okres fascynacji, później był spadek formy i na końcu wszystko się ustabilizowało i Michasia zaczęła odnajdować się w nowym środowisku. Jednak chwilę później załapała pierwszy katar, gorączka, czyli typowe objawy przedszkolnej infekcji. Nie pierwszej i nie ostatniej.

W międzyczasie pojawił się temat drugiego samochodu ponieważ Żonka zaczęła zawozić Michasię do przedszkola i tym samym dzielny Colt nie był wstanie się rozdwoić. No więc Roch uruchomił kontakty i szybko znalazło się coś co chyba jest bardzo dobrym wyborem. Są jeszcze drobne rzeczy do zrobienia ale ogólnie samochód jest w porządku, a co najważniejsze podoba się wszystkim. Przede wszystkim Michasi, która lubi jeździć z tyłu i czuć się jak mała prezeska. No i jakby nie patrzeć kolejne Mitsubishi.

U Rocha standard. Praca, dojazdy i brak czasu. Choć ostatnio tego czasu jakby więcej to przeziębienie zabrane od Michasi też dało o sobie znać i Roch zaraz po 22⁰⁰ grzecznie kładł się do łóżka. Jeśli chodzi o rowerowe sprawy to spokój i cisza. Rower stoi w piwnicy i czeka, że może Roch jeszcze na niego wsiądzie. Jakby pogoda dopisała to czemu nie, przecież dzień nie jest jeszcze aż tak krótki.

I na zakończenie drobna prośba: jest krótka ankieta, w wolnej chwili można kliknąć. To Rochowi pomoże.

Roch pozdrawia Czytelników.

I stało się to co było do przewidzenia. W rowerowym portfolio Michasi nastąpiły pierwsze zmiany. Ponieważ czas spędzany na siodełku wydłużył się to i pupa zapragnęła wygodniejszego siodełka. Poprzednie było ładne, ale nie było wygodne. Za krótkie, za wąskie i za twarde. W dodatku było złożone z dwóch \”warstw\”, które tworzyły piramidkę i to było powodem zmiany siodełka.

Jednak na początku – jak to w sobotę – wszyscy pojechali na basen, bo w sobotę basen jest obowiązkowym punktem dnia. Michasia załapała ponownie bakcyla wodnego i już w basenach czuje się jak w swoim naturalnym środowisku. Dziś nawet weszła do jacuzzi i trochę się wybąbelkowała. Po basenie oczywiście obiad u babci i cel dzisiejszego wypadu, czyli sklep rowerowy i siodełko dla Michasi. Ma być przeciwieństwem tego, które było zamontowane na rowerku, czyli dłuższe, szersze i miększe, ale nie za bardzo żeby nie pupa się nie zapadała.

I takie się znalazło. Po powrocie do domu trzeba było je zamontować w rowerku, a że rowerek był Michasi to ona sama – osobiście – chciała przykręcać śrubki i nic dziwnego bo Roch też lubi przykręcać śrubki w swoim rowerze. Tak więc Michasia wzięła do reki imbusową piątkę i nasadową trzynastkę zaczęła kombinować przy siodełku.

Ktoś może pomyśli, że \”dziewczynce nie wypada\”, ale skoro bardziej od lalek woli samochodziki i klucze imbusowe no cóż. Teraz najbardziej chłonie wiedzę i skoro chce wiedzieć jak się przykręca siodełko to niech sama spróbuje to zrobić. Kto wie, może za kilkanaście lat, gdzieś na trasie jakiegoś wyścigu UCI będzie potrzebowała dokręcić siodełko i wtedy przypomni sobie jak kiedyś, w w garażu razem z tatą przykręcała swoje pierwsze siodełko do swojego drugiego rowerka. Na zdjęciu obok widać w tle pierwszy rowerek, a na pierwszym planie drugi rowerek, w którym Miśka wymienia siodełko.

Kiedy już wszystko było dokręcone i sprawdzone przyszła pora na sprawdzenie jak się jeździ na nowym nabytku. Już pierwsze metry pokazały, że pupa Michasi dogadała się z siodełkiem, a uśmiech na buzi sugerował że jest wygodne. I takie własnie miało być. Żeby kolejny minuty i kilometry były przyjemnością, a nie męką na niewygodnym siodełku. Na zakończenie zdjęcie nowego siodełka.

Roch pozdrawia Czytelników.

No i stało się to czego każdy rodzić boi się najbardziej. Michaśka awansowała na przedszkolaka i wczoraj miała swój pierwszy dzień w przedszkolu.

Oczywiście Roch i Żonka chodzili struci i zdenerwowani tym czy sobie tam poradzi, czy da radę się odnaleźć i w ogóle czy ten dzień nie skończy się jednym wielkim płaczem i powrotem do domu. Z okazji 1 września Roch wziął wolny dzień tak żeby wspierać Żonkę w tej ciężkiej chwili, ale jak się okazało później wcale nie było takiej potrzeby.

Michasia bardzo chciała iść do przedszkola, od rana chodziła z workiem po domu i wołała \”dzidzi\” co znaczyło, że chce do dzieci. W końcu około godziny 8⁰⁰ wszyscy zapakowali się do auta i pojechali do przedszkola. Początkowo Michasia nie chciała puścić Rocha, ale po 15 minutach oswajania się doszła do siebie i poszła z Panią Martynką do dzieci.

Nie było wyjścia i trzeba było ją zostawić. O godzinie 9⁰⁰ było śniadanie i po 30 minutach Roch dzwonił do przedszkola zapytać jak Michasia sobie radzi. Usłyszał:

– \”Dobrze, tańczy z dziećmi w kółeczku\”.

Skoro radzi sobie dobrze to można coś porobić w domu. Ale co się robi w domu kiedy dziecko jest w przedszkolu?

– \”Co tak łazisz\” – Zapytała Żonka.
– \”Nudzi mi się\” – Odpowiedział.

W końcu zabrali się i pojechali do sklepu żeby kupić dla Michasi prezent z okazji pierwszego dnia w przedszkolu i za to, że była taka dzielna. O godzinie 12⁰⁰, zaraz po obiedzie pojechali odebrać ją z przedszkola. Michasia była zadowolona, ale zmęczona. W domu od razu poszła spać, a jak wstała to pomagała Rochowi składać prezent, który dostała.

Dziś też nie było problemu z pójściem do przedszkola, nawet poszło łatwiej niż wczoraj. Chyba – bo czas pokaże – Michasia polubiła się z przedszkolem, ale to dobrze. Kontakt z dziećmi też musi mieć.

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Rower też był. Niech sam GPS się wypowie:

Ostatnio Roch znowu zaniedbał się w blogowaniu, ale ma trochę innych zajęć, a przede wszystkim idzie wcześnie spać. W zasadzie zasypia z nosem w książce, która czyta obu bąblom. W międzyczasie, jak już uda mu się nie zasnąć to stara się iść na rower.

Tak było w miniony już weekend. Oczywiście sobota to obowiązkowy basen, a później obiad u babci. Miśka już wróciła do basenowej formy i z powrotem załapała bakcyla pływania. Po tym jak oboje z Żonką trochę odpuścili baseny teraz wszystko wróciło do normy i znowu pływanie nie trwa krócej niż 1.5 godziny.

Jednak baseny powodują, że Miśka popada w zmęczenie i szybko idzie spać. Korzystając z tego Roch wybrał się na wieczorny rower, ale nie szło mu pedałowanie wybitnie. Jakby miał do nóg przeczepione żeliwne kule. Ale jak się już zaczęło pedałować to choć trochę trzeba przejechać. To trochę wyniosło 14 kilometrów i ani metra więcej. To nie był dzień na pedałowanie, może \”mamusi obiadek\” odłożył się na Rochu, a może po prostu nie chciało mu się. Zapis GPS:

Niedziela zapowiadała się upalnie. I taka była. Michasia odsypiała sobotnie pływanie. Jednak poranny spacerek musiał się odbyć, poranne lody również. Później już tylko zabawa i w końcu wczesno-popołudniowa drzemka. Korzystając z kolejnej okazji Roch ponownie \”ubrał się w obcisłe\” i poszedł popedałować.

Pogoda była jednak upalna. O ile Roch był w ruchu to było mu chłodno, miły wiaterek powiewał a im szybciej Roch pedałował tym wiaterek był przyjemniejszy. Problem jednak się pojawił kiedy pod koniec trasy Roch musiał się zatrzymać bo trafił na czerwone światło. Fala gorąca uderzyła go w kask. Światło jednak szybko się zmieniło i można było się chłodzić. Kolejny zapis GPS:

Popołudniu Michasia chciała iść z Rochem na rower, ale na swój odpychacz więc Roch nie brał swojego roweru bo na odpychaczu Miśka jeździ jak szatan i ciężko ją ogarnąć biegnąc z nią, a co dopiero jechać na swoim rowerze. Dodatkową motywacją była obecność babci i mamy. No i trzeba było strzelić popisówę. Jednak Roch doganiał uciekającą Michaśkę i skutecznie ją kontrolował. Kiedy mama i babcia zniknęły z horyzontu dziecko się uspokoiło i nawet dało sobie zrobić zdjęcie.

Jak widać obowiązkowo musi być włączona lampka, nawet w dzień, ale to dobrze, przynajmniej innych oślepia i nie jest anonimowa na ścieżce rowerowej. Po rowerze była jeszcze gra w piłkę i dopiero kiedy robiło się ciemno Michasia zdecydowała się iść odpocząć. Szybkie kakao i jeszcze szybsza kąpiel i można było iść spać. Roch po skończeniu kolejnego rozdziału Pana Samochodzika też zasnął z głową w książce. Obudził się godzinę później już wyspany. Jednak na kolejny rower nie poszedł. Nie chciało mu się.

Roch pozdrawia Czytelników.

Rochowi po raz kolejny się przysnęło, w sensie zmniejszenia aktywności na blogu. Jednak od pewnego czasu ma sporo na głowie, choć tak naprawdę to kombinowanie, ale nie o tym Roch chciał pisać. Wszystko zaczęło się od tego, że w tym roku, jak co roku zresztą, Roch obchodził urodziny. I tutaj na chwilę Roch się zatrzyma. Jakieś trzy lata temu, z niewielką górką, Roch wyprowadził się z Tarnowskich Gór i zaczął nowy rozdział w innym mieście. Taka zmiana ma swoje wady i zalety.

Jedną z zalet – choć może dla niektórych wadą – jest test tego kto tak naprawdę Rocha zapamiętał po tym jak przestał się pokazywać \”na mieście\”. Otóż tak jak Roch przewidywał skończyły się wszystkie znajomości poza dwiema, ale tych akurat było on pewien. Jedną z takich znajomości, jest przyjaźń z Koyotem – on jedyny pamiętał o tym, że Rocha posunęła kolejna wiosna. I dobrze, nie ma sensu za wszelką cenę podtrzymywać jakiś sztucznych kontaktów typu \”co słychać\”. O urodzinach nie zapomnieli też najbliżsi, czyli Żonka i Michasia od których Roch dostał najfajniejszy prezent jaki można było dostać. A jest to bransoletka z dedykacją \”Michasia tacie\” i odbiciem rączki. Teściowie i Mama Rocha też pamiętali, choć Rochowa mama miała pewne wątpliwości ile to Roch skończył lat, a ten zawsze powtarza, że skończył 18 lat i tego się trzyma.

Po urodzinach zaczęła się praca (a czy kiedyś się skończyła?). A po pracy czas dla Michasi. Roch zabiera ją, a Żonka może w tym czasie odpocząć. Razem z Rochem malują przed domem kredą, albo jadą na pociągi. Ostatnio Michasia sama kazała Rochowi wyciągnąć rower z piwnicy i razem poszli pojeździć. Wznowiły się także baseny bo rytuał musi być rytuałem. Oczywiście ze wspólnego pedałowania powstał ślad GPS:

Przed Rochem jeszcze zmiana samochodu. Ten jest upatrzony i zarezerwowany. Niedługo Roch jedzie go oglądać. A to jest podyktowane tym, że na Świat planuje przyjść drugi Roszek. Tym razem na pewno Roszek, choć na imię będzie miał Staś. Na ostatnich badaniach pokazał siusiaka i z całą pewnością to chłopak (solidny chłopak). Tak więc do Colta nie ma szans się zapakować i potrzeba czegoś większego, ale Colt nie idzie na sprzedaż. Roch będzie nim dalej jeździł do pracy, bo sentyment do niego ma wielki.

A skoro już Roch pochwalił się drugim Roszkiem – teraz czyta do dwóch par uszu i Staś również przepływa na drugą stronę brzucha i słucha jak Roch czyta. Ciekawe, czy głos Roch uspokoi go tak jak uspokoił Michaśkę. Ogólnie u Rocha się dzieję, a w przerwach od \”się dzieje\” Roch stara się jeździć na rowerze. W tym tygodniu nawet mu się to udało i przejechał się kawałek. Dziś też chciał popedałować, ale zabrał się w końcu za zaległości, bo ma ich sporo i chyba nabrały już mocy urzędowej.

Oczywiście we wszystkim pomaga mu Michasia co jest oczywiście fajne, ale wszystko idzie dłużej bo wszystko musi robić Michasia. Na zakończenie ostatni zapis GPS z nocnej jazdy Rocha:

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Rowery dwa: