Rower stoi już w domu, z nowym olejem, napompowany i gotowy do jazdy. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie to, że pogoda na weekend dała ciała. Jest zimno, słupek rtęci ledwo wzbija się na poziom 10°C, ale nie to jest najgorsze. Deszcz. I to nie taki ciągły, który zaczyna padać, pada i przestaje padać. Ten deszcz jest inny, on zaczyna padać, pada i przestaje padać, później wychodzi słońce, niebo robi się błękitne i znowu pada i tak cały dzień. Nawet jakby Roch chciał wstrzelić się w \”okienko\” pogodowe to zdąży się ubrać i znowu pada. Weekend, pod względem rowerowym, należy zaliczyć do nieudanych.

Jedyne co Roch zrobił to wytarł ramę, napompował Bomberka, zamocował kabelek z licznika i wytarł go, Bomberka, z resztek oleju. Nic nie jeździł, nie wie, czy ohydny luz nadal jest, czy już go nie ma. Poza tym Roch musi znowu dobrać odpowiednią ilość powietrza żeby amortyzator wybierał mu liście, ale nie ma kiedy, bo pada deszcz. Jesień mogła nadejść dużo później, po co ona nam teraz? Jeszcze październik nie zaczął się na dobre, a już plucha i zimno. Według prognoz deszcz jest przejściowy, ale niska temperatura może zagościć na dłużej. I niech sobie jest, najważniejsze żeby nie padało.

Roch pozdrawia Czytelników.

– \”Cześć, gusioo z tej strony, zajrzałeś do Bomberka?\” — Zapytał Roch podczas przerwy śniadaniowej.
– \”No, wszystko jest ok, ma lekki luz, ale to normalne\” — Odpowiedział W.

W tym momencie Rochowi spadł kamień z serca i wszystko wróciło do normy. Amortyzator jest sprawny i konto nie zostanie opróżnione, poza tym Roch związał się emocjonalnie z Bomberkiem. Żaden inny amortyzator nie byłby w stanie zastąpić mu Bomberka, z żadnym innym Roch nie przeżył tyle co z Bomberkiem. Na całe szczęście jutro już rower będzie poskładany i można będzie jeździć, o ile pogoda na to pozwoli.

Co prawda lekki luz jest, ale po sześciu latach mały luz ma prawo się pojawić. Według zaprzyjaźnionego Adventure nie ma co tego naprawiać, luz jest minimalny, a wymiana ślizgów wiąże się z wymianą uszczelek. Roch posłucha rady Fachowców i będzie jeździł. Luz będzie monitorowany, jeśli zacznie toczyć Bomberka wtedy Roch wymieni ślizgi i uszczelki. Póki co pacjent żyje, operacja się udała.

Roch pozdrawia Czytelników.

Wczoraj Roch oddał rower w troskliwe ręce zaprzyjaźnionego Adventure żeby przywrócili Bomberka do stanu używalności. Jednak nie mógł się doczekać diagnozy i już w sobotę napisał do przedstawiciela Marzocchiego na Polskę, czyli do F.H. \”GREGORIO\” z pytaniem \”czy są części zamienne\”. Dziś nadeszła odpowiedź:

\”Witam
Kpl. tulei ślizgowych to koszt 80zł – towar jest dostępny.
Generalnie materiały eksploatacyjne (uszczelki, olej) są dostępne w ciągłej sprzedaży.
Pozdrawiam
F.H.Gregorio\”

Wynika z tego, że rokowania są dobre, pacjent powinien przeżyć niewielkim kosztem. Zabrzmiało jakby Roch pracował w NFZ, ale ten miesiąc miał być miesiącem oszczędzania i może uda się jeszcze odłożyć trochę środków na czarną godzinę. Od rana Roch dzwoni do chłopaków z nadzieją, że rower jest już naprawiony i dane mu będzie pojeździć przez weekend ponieważ ubiegłotygodniowy plan rowerowy jest nadal aktualny.

Być może jutro będzie wiadomo co mu dolega i oby były to tuleje ślizgowe. Potem jeszcze poczekać aż towar przyjedzie i można śmigać jakiś dłuższy dystans. Teraz pozostaje trzymać kciuki za sprawną logistykę, niby do Ustronia nie jest daleko, ale różne rzeczy mogą się wydarzyć.

Na chwilę obecną nic więcej nie wiadomo. Jeśli pojawią się jakieś aktualizacje Roch natychmiast napisze notkę.

Roch pozdrawia Czytelników.

Niedziela, po pochmurnym poranku, była bardzo przyjemna. Pogoda wręcz letnia, a Roch musiał powstrzymać się od rowerowania. Długo jednak nie wytrzymał i popołudniu postanowił, że trochę pojeździ. Pojechał na stację PKP i z powrotem. Omijał każdą dziurę, starał się odciążyć przód i nie hamować przednim hamulcem. Nic nie stukało, ale to nie był znak, że Bomberek cudowanie naprawił się przez noc. Na miejscu Roch posiedział, poplotkował z towarzyszem wypadu.

Na wycieczkę Roch zabrał aparat, żeby po raz drugi złapać TLK, ale tym razem na każdym zdjęciu jest słup trakcyjny i żadne z nich nie nadaje się do pokazania. Poza tym trafił się jeden samolot i to zdjęcie akurat nadaje się na pokazanie na Flickr. Po powrocie do domu Roch zasiadł przed komputerem i tak już zostanie aż do wieczora. Jutro poniedziałek, a więc pierwszy dzień kolejnego tygodnia pracy i pierwszy dzień bez roweru, który popołudniu jedzie do zaprzyjaźnionego Adventure.

Roch pozdrawia Czytelników.

– \”No masz ci los\” — mruknął Roch.

Tymi słowami zaczął sobotni poranek, kiedy o 8⁰⁰ wyjeżdżał z domu na spotkanie z Koyotem. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że awaria dopadła Bomberka, a dokładnie — tak orzekli spece z zaprzyjaźnionego Adventure — ślizg. Pękł był lub jakiś inny numer wykręcił, co objawia się tym, że prawa goleń ma luz większy niż roboczy, a skutkiem tego są stuki. Stuka i puka i nie pozwala jeździć. Weekend więc zapowiada się stacjonarnie, na łóżku lub z aparatem gdzieś, ale na pewno nie na lotnisku, bo nie ma jak dojechać.

Co więcej Roch musiał odwołać jutrzejszy wypad z Koyotem, bo boi się o pogorszenie stanu pacjenta. Co prawda można jeździć, ale świadomość, że coś niedomaga w jego rowerze blokuje go. Tak już ma zakodowane, że wszystko może mieć awarię, ale rower musi działać jak najlepszy szwajcarski zegarek. Nic nie może skrzypieć, nie mówiąc już o stukaniu, czy pukaniu. Trasa do Świerklańca jest dobrze znana, ale dziś dodatkowy smaczek, GPS również doznał awarii i zarejestrował ślad cokolwiek dziwny: Świerklaniec.

Ewidentnie GPS chciał na lotnisko, ale z awarią Bomberka to nie jest możliwe, Nigdy!

Roch pozdrawia Czytelników.

Druga notka tego dnia, ale Roch postanowił nie zaburzać więcej czasoprzestrzeni i spróbować uzupełniać blog tego samego dnia. Tak będzie mniej zamieszania, a i więcej czasu na pracę w pracy. Powrót z Katowic odbył się sprawnie i już o 16⁰⁰ ciało Rocha siedziało nad talerzem, a umysł był ho ho daleko na rowerze. Szybko zjadł i poszedł jeździć, bo pogoda wciąż przypomina polską złotą jesień. Dnia nie starcza na dłuższe pedałowanie, ale do Miasteczka Śląskiego popatrzeć na pociągi Roch jeszcze dojeżdża za dnia.

Jutro jeszcze Roch posiedzi nad delegatami i od 15⁰⁰ myśli tylko o rowerze i wypadzie na lotnisko. Być może uda się zrobić więcej zdjęć niż ostatnio. Poza tym z mgły wyłaniają się kolejne plany na dłuższe pedałowanie. Na pewno będzie to niedziela, bo wtedy Koyot jest osiągalny, ale jak zsynchronizować się? Tego jeszcze Roch nie wymyślił, ale do niedzieli długa droga, a jak wiadomo \”myślał indyk o niedzieli, a w sobotę łeb mu ścięli\”.

Według pogodowych szamanów ma być ładnie. Nawet bardzo ładnie. Nie pozostaje nic innego jak nasmarować łańcuch, nalać wody do plecaka i można ruszać. Nowy rower ma przejechane już 400 kilometrów, a dziś Roch zauważył że Bomberek złapał jakiś dziwny luz. Jutro trzeba jechać do zaprzyjaźnionego Adventure, żeby fachowcy zobaczyli co mu dolega.

Śladu GPS nie ma, kierunek Miasteczko Śląskie jest również oklepany.

Roch pozdrawia Czytelników.

Po wtorkowej regeneracji Roch ponownie usiadł na siodełku. Chce do maksimum wykorzystać świetną pogodę, której będzie, niestety, coraz mniej. Póki co jest doskonale; nie za ciepło, nie za zimno (chyba, że wraca się po zmroku), nie ma deszczu (nie licząc nocnych ulew), słoneczko przyświeca i chce się jeździć. Rower sprawuje się doskonale, nic nie zgrzyta, nic nie puka. Jedynie smarować łańcuch i jeździć. Wczorajszy wypad zakończył się w Świerklańcu, bo na dalsze trasy dnia brakuje, ale są weekendy.

Jeden z nich zbliża się wielkimi krokami i Roch już snuje plany gdzie pojedzie. Na pewno jeden dzień zostawi sobie na lotnisko, może będzie więcej okazji do zrobienia zdjęć niż ostatnio, a może znowu pojedzie na stację żeby mieć kolejnego TLK. W sobotę klaruje się wypad na wioski, masa podjazdów, zabójczy Kamieniec, ale trzeba sprawdzić rower w każdych warunkach. Drugie śniadanie powoli Roch kończy, pora wracać do delegatów choć tydzień ma się ku końcowi i wydajność Rocha lekko spada. Śladu GPS nie ma, Świerklaniec to oklepany kierunek.

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Notka oczywiście za środę, teraz Roch siedzi na wygodnym fotelu, choć wolałby niewygodne i twarde siodełko swojego ulubionego pojazdu.

Co prawda notka odnosi się do poniedziałku, czyli do wczoraj, ale skoro Roch pedałował na rowerze to należy się stosowny wpis na blogu. Siłą rozpędu sobotniego i niedzielnego wypadu Roch postanowił, że i poniedziałek będzie rowerowy ponieważ jak rozpoczynać tydzień, na rowerze, to z przytupem. Dużo kilometrów Roch nie przejechał, bo zaczął jeździć o 17⁰⁰, ale \”standardową\” trasę na stację kolejową w Miasteczku Śląskim zaliczył. Kilka pociągów przejechało i Roch wrócił do domu.

W wypadzie tym towarzyszył mu zaprzyjaźniony towarzysz rowerowy, z którym czasem ogląda też samoloty. W drodze powrotnej przydarzyła się przebita dętka, ale dziurka była na tyle mała, że jeden pit-stop, na uzupełnienie powietrza, wystarczył. Dobrze, że Roch wozi z sobą pompkę, bo inaczej albo wóz serwisowy albo marsz z buta. Dziś Roch regeneruje się, pogoda w dalszym ciągu zacna, taka prawdziwa złota jesień i jutro Roch rozpoczyna popołudnie od godzinnego roweru. Dla zdrowotności.

Powstał zapis GPS z wczorajszego wypadu: Miasteczko Śląskie.

Roch pozdrawia Czytelników.

Ostatni dzień kiedy można dłużej pojeździć na rowerze; jutro Roch też pojeździ, ale zdecydowanie krócej, bo dnia jest coraz mniej. Korzystając z \”ostatniego dnia wolności\” Roch pojechał na lotnisko, ale to akurat nie był jego podstawowy cel. Na lotnisku trochę ruchu było, ale jego stała miejscówka — ta na podkładach — została zajęta i musiał stać w oczekiwaniu na jakiś start. Celem jednak było inne miejsce, a lotnisko to taki produkt uboczny, który dostarczył Rochowi przyjemności, ale nie do końca takiej na jaką czekał.

Celem była stacja PKP w Miasteczku Śląskim. Od jakiegoś czasu Roch obserwował przejeżdżającego przez nią TLK, co w rejonie Tarnowskich Gór i Miasteczka Śląskiego jest rzadkością. Ów TLK jedzie z Katowic do Szczecina Głównego i Roch chciał mieć go w swojej kolekcji szczególnie, że przez stację przelatuje z prędkością około 100 km/h. Doznania dźwiękowe są niesamowite. Roch ustawił się na peronie i czekał. W końcu słychać szum, świst i jest. Pędzi bestia; EU07 z czterema wagonami. Roch wycelował i pstryk. TLK48101 ląduje na Flickr.

Wypad zamknął się w okolicach 45 kilometrów, ale na nowym rowerze jakoś tych kilometrów nie było czuć. Jutro początek tygodnia, może Rochowi uda się co nieco popedałować po pracy, o czym będzie informował. Ślad GPS dzisiejszego wypadu: EPKT & PKP spotting. I najważniejsze, TLK w pełnej krasie:

Roch pozdrawia Czytelników.

Z braku jakiś sensownych planów rowerowych Roch z Koyocikiem pojechali w kierunku Dobieszowic, a \”później zobaczy się\”. Na miejscu wybrali się w kierunku Rogoźnika, bo Roch tam jeszcze nie był. Na miejscu pojawiło się jakieś jeziorko, jakaś \”plaża\”, ale było już za zimno żeby na czymś zawiesić oko. Potem jechali pod górkę, przez dłuższy czas. Następnie gdzieś w lewo i znowu pod górkę. Gdyby Roch nie zapisywał śladu to teraz nie byłby w stanie odtworzyć trasy. Fajne jest to, że całkiem nowy kierunek i całkiem nowe widoki.

W każdej miejscowości było pod górkę; Roch już myślał, że niedługo złapie jakiś samolot za skrzydło, bo cały czas kręcili się w okolicach lotniska. W końcu po którymś podjeździe był zjazd. Tak długi, że w połowie Roch zaczął się nudzić. Długa prosta w dół, żadnych większych dziur, żadnych zakrętów. Prędkość w okolicach 50km/h i cały czas w dół. W końcu zjazd się skończył i znaleźli się w Mierzęcicach. Potem jeszcze tylko Ożarowice i już widać Świerklaniec. Szybka kawa i można wracać do domu.

Kilometrów udało się zrobić 60, co jest niezłym wynikiem. Na kolejną setkę brakuje już dnia, trzeba by zacząć pedałować rano, a nie zawsze można. Jednak dystans jest całkiem przyzwoity i Roch nie może doczekać się przyszłego sezonu, bo pełno jest kierunków, w których chciałby pojechać. Jednym z nich jest Góra Świętej Anny.

Dzisiejszy ślad GPS: Dobieszowice – Nowa Wieś – Mierzęcice.

Roch pozdrawia Czytelników.

O dziwo po sobotnim zdobywaniu Lublińca w niedzielę, czyli wczoraj, Rochowi nic nie dolegało, a nawet czuł się lepiej niż zawsze. Pogoda dopisywała, choć rano zapowiadało się na jakiś deszcz. Z biegiem dnia Rochowi chciało się jeździć, a z Koyotem był umówiony dopiero po 16⁰⁰ bo niedziela to \”niedzielne obiady\” tylko u każdego o innej porze i ciężko jest się zsynchronizować.

– \”Położę się spać\” — Pomyślał Roch — \”pośpię do szesnastej i pojadę na spotkanie\” — mamrotał pod nosem próbując zasnąć. Jednak chęć jeżdżenia była silniejsza. Roch do Świerklańca pojechał przez lotnisko, czyli przejechał jakieś dwadzieścia kilometrów zamiast dwunastu, ale musiał nakarmić rowerowego głoda. Nogi nie bolały, tyłek też nie, a jeździć się chciało. Po wspólnej kawie, Roch i Koyot pojechali do Szwejka, na dobre piwo, bo przecież nowy rower trzeba oblać.

Oczywiście nie pojechali najkrótszą drogą, ale znowu nadłożyli kilometrów. W dodatku prędkość nie spadała poniżej 30km/h. W siedemnaście minut przejechali spory dystans, a Roch nie czuł zmęczenia chociaż licznik zaczynał pokazywać 35 kilometrów. A miało być tylko rozciąganie mięśni po długim dystansie. Koniec końców Roch zamknął się w 40 kilometrach, a weekend zakończył się z wynikiem 140 kilometrów. Roch nie pamięta już kiedy na blogu pojawiła się taka liczba.

Dziś pogoda przysiadła, w Katowicach pochmurno, a zaprzyjaźnione wiewiórki donoszą, że w okolicach Rocha pada deszcz. Czyli dopiero dziś będzie regeneracja, a szkoda, bo Roch ponownie wpadł w rowerowy ciąg i dziś też chciał zrobić jakieś 40 kilometrów. (Nowy) Rower uzależnia, ale to jeden z nielicznych nałogów, z których nie trzeba się leczyć.

Roch pozdrawia Czytelników.

Żeby notka była składna Roch opisze wszystko łącznie z pierwszymi chwilami po przebudzeniu się. Plan był prosty, szybko coś zjeść i jechać do Miasteczka Śląskiego. Był tam umówiony z Koyotem, z którym miał pedałować do Lublińca. W końcu! Na nowym rowerze Rochowi wróciła ochota na długie dystanse, a nie tylko  na krótkie przejażdżki. Po śniadaniu Roch ubrał się cieplej niż zazwyczaj, w końcu wczesnym rankiem nie było za ciepło i popedałował w stronę miejsca spotkania. Chłodno było, długie spodnie trochę ogrzewały nogi, ale w stopy było zimno. Siateczki w butach nie zawsze są dobre. W końcu dojechał do Miasteczka Śląskiego.

Chwilę później dojechał Koyocik. Chwila rozmowy, delikatny odpoczynek i można jechać. Na początek Pniowiec i Nowa Wieś Tworoska. Plan był taki żeby znaleźć sławną drogę rowerową do Kokotka, a stamtąd Roch już sobie poradzi. W końcu był taki okres w jego życiu, że często jeździł do Lublińca, ale samochodem. Jednak ścieżki nie było, a jazda krajową jedenastką nie wchodziła w grę. Trzeba było zrobić objazd. Wyszło jakieś dwadzieścia kilometrów więcej. Kiedy mijali tablicę informującą że \”Lubliniec 12 km\” na licznikach było już 50 kilometrów (do Lublińca jest 30 kilometrów jadąc normalną drogą). Zostało jedyne dwanaście kilometrów do pełni szczęścia.

W końcu dojechali do Lublińca. Liczniki pokazały 60 kilometrów. Z Lublińca Roch wyciągnął Koyota do Kochcic mając nadzieję, że spotka tam kogoś, kogo bardzo chce spotkać, a ten ktoś nie chce za bardzo, ale — oczywiście — nie udało się. Taka karma. Ten manewr kosztował dodatkowe 15 kilometrów, ale Roch musiał spróbować. Musiał i już. Po powrocie do Lublińca trzeba było napić się kawy. Fajna miejscówka na rynku, parasolki, krzesełka jednym słowem Wersal.

Pora wracać. W końcu znalazła się ścieżka rowerowa, której cały czas szukali. Wybetonowana, równa nic tylko pedałować. Radość długo nie trwała, w Kokotku się skończyła. Pozostała tylko \”krajowa jedenastka\”. Pierwszy zjazd w prawo i już prosto do domu. W drugą stronę wyszło trochę mniej, jakieś 30 – 40 kilometrów. Roch zamknął się w 98 kilometrach przejechanych ze średnią prędkością 24 km/h. Fajnie się jechało, nie było upalnie, nie było też zimno. Było w sam raz, podjazdów nie było za dużo, a jak już jakieś były to Rochowi nie przeszkadzały. Czasem zastanawia się, czy nowy rower nie pedałuje za niego, bo sam siebie nie poznaje.

Na koniec dwa dowody, że Roch faktycznie zdobył Lubliniec. Pierwszy to ślad GPS, a drugi to:

Roch pozdrawia Czytelników.