Początkowo Roch, z Michałem, rozpatrywali możliwe miejsca, do których można by jechać, ale skończyło się na Chechle i Świerklańcu. Tam po krótkim odpoczynku i kilku sposobów na przygotowanie mięsa, dochodzących z sąsiedniej ławeczki, a także o tym, że inny spacerowicz pije jedno piwo na dzień ruszyli dalej. Jakoś ludzie nie potrafią rozmawiać tak, aby przypadkowi słuchacze nie opisywali przepisów na mięso, czy słabej głowy “sąsiada”.

Ze Świerklańca Michał i Roch pojechali na bunkier, a stamtąd postanowili objechać Świerklaniec dookoła. Po przeprawie przez wertepy i dziury dojechali do miejscowości zwanej Ossy, gdzieś między Świerklańcem, a Pyrzowicami. W tychże Ossach był festyn, pierwszy w tym roku, napisać by można, że inauguracja choć nie do końca, bo jakiś tak dziwny był.

Ni to zlot samochodów, ni to wiejska zabawa, choć zaraz przy remizie całość się odbywała. Krótki postój i dalej trzeba było jechać, bo kawałek do przejechania został, a Rochowi chciało się na stronę iść, bo za dużo wypił w domu i teraz pęcherz zaczął się mścić.

Majówka za pasem to i znajdzie się więcej okazji do świętowania na wszelkich “wiejskich” festynach, gdzie piwo jest zmieszane z wodą, a lokalni tubylcy krzywo patrzą się na przyjezdnych. Jednym słowem: idzie lato.

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Roch oznajmia wszem i wobec, że pierwszy tysiąc kilometrów pęknął. Trochę późno, ale jest.

W końcu udało się pojeździć z kimś żywym, a nie tylko wymyślonym przez Rocha towarzyszem, z którym zdarzało mu się rozmawiać. Celem wypadu były Dolomity, ale wcześniej Roch zaliczył był Świerklaniec, bo trzeba było się rozgrzać, a że początek weekendu to i trzeba było się najeździć.

Po przerwie, na sprawdzenie poczty i zjedzenie jakiegoś lunchu Roch wybrał się z Michałem na Dolomity. Tam oczywiście ludzi pełno, jakby był to jakiś nadmorski kurort, w którym turyści zażywają odpoczynku, spacerują i odpoczywają. Urok Dolomitów, jako miejsca “dzikiego” i przez turystów nie odkrytego już dawno się skończyła, teraz królują tam ludzie na quadach i bezmyślni ludzie, którzy zostawiają po sobie tony śmieci, robią tyle hałasu, że nawet wiewiórki uciekły.

Coraz mniej jest miejsc, w których można spokojnie pojeździć na rowerze, nie martwiąc się, że jakiś ćwierć mózg na quadzie spróbuje zmierzyć się z rowerzystą, albo jakiś turysta nie zostawi roweru na środku ścieżki, bo taki akurat ma kaprys.

Rowerzysta to gatunek na wyginięciu, musi – w poszukiwaniu bezpiecznych tras – jeździć coraz dalej, a nawet na Jurze, o której Roch marzy, pojawiają się spacerowicze. Tak więc niedługo Roch – i inni rowerzyści – będą gatunkiem na wyginięciu, znanym tylko z opowieści lub z Bloga Rowerowego.

Roch pozdrawia Czytelników.

Jedną z największych zalet zgłębiania tajników elektroniki jest satysfakcja, jaką odczuwamy gdy jakiś prosty układ zapali diodę. Niby nic takiego, ale radochy mnóstwo. Tak też było dziś, gdy Roch poskładał prosty układzik, który miał dokładnie odmierzać czas, po którym zapał diodę.

Po uruchomieniu układu, zamruganiu diodą Roch poszedł na rower. Pogoda lekko się popsuła, zrobiło się chłodniej, a lekko ubrany Roch mocno się zdziwił, gdy okazało się, że wcale nie jest tak ciepło. Pojechał tylko na Repty pojeździć po krzakach i wrócił do domu.

Weekendowy wypad na lotnisko do Pyrzowic jest nadal aktualny i jest kilka miejsc wolnych, a jedynym warunkiem uczestnictwa jest posiadanie roweru i chęci.

Roch pozdrawia Czytelników.

Roch tak bardzo wczuł się rolę hackera, że zapomniał o całym świecie. Wstaje i już zasiada do pisania lepszej wersji programatora, która – z założenia – ma działać lepiej niż oryginał. Póki co Roch nie utknął, nie napotkał większych trudności, ale też nie doszedł do najtrudniejszego, czyli do programowania procesora.

Jeśli chodzi o rower to nie jest źle, po poprawieniu uszczelki nic się nie leje i można śmigać szczególnie, że pogoda na to pozwala. Roch planuje na weekend wziąć aparat i wybrać się na lotnisko do Pyrzowic zapolować na jakiś samolot. Pewnie skończy się na podziwianiu pasa startowego zza ogrodzenia bo akurat nic nie będzie chciało wystartować, a samoloty będące w powietrzu nie będą lądować.

Rozkład lotów jest dla Rocha czarną magią i nawet nie próbuje go zrozumieć żeby określić godzinę jakiegoś startu, czy lądowania. Pogoda powinna dopisać i Roch powinien zrealizować swój plan, o ile znajdzie się jakiś towarzysz, bo słuchawki wykazują się nieposłuszeństwem i nie chcą działać, a nowych Roch nie kupi bo zwyczajnie szkoda mu kasy, którą może przeznaczyć na inne, bardziej pożyteczne rzeczy.

Poza tym Roch zakończył czytanie nowo zakupionej książki, teraz pora przejść od teorii do praktyki. Na początek wyświetlacz LCD i wyświetlanie informacji, a potem kto wie – może Roch złoży jakiegoś robota, sprzeda go, zarobi mnóstwo pieniędzy, wejdzie na giełdę i nie będzie musiał robić już nic, poza jeżdżeniem na rowerze.

Roch pozdrawia Czytelników.

Kurna, kwiecień to miesiąc awarii, usterek, pęknięć, zwarć i wszystkiego co najgorsze. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że Roch nie może oddać się swojemu ulubionemu zajęciu jakim jest pedałowanie przez lasy i wsie, czując wiatr pod kaskiem i szum w uszach.

Najpierw padły słuchawki z mp3grajka, ale Roch je naprawił, potem amortyzator razem ze słuchawkami, wczoraj amortyzator, a dziś licznik. Jeśli już jesteśmy przy amortyzatorze to winowajcą słusznego wycieku oleju była uszczelka, która podwinęła się podczas wkręcania i niedostatecznie uszczelniała wnętrze.

Wojciech poprawił, dokręcił i Bomberek jest jak nowonarodzony. Pozostało naprawić słuchawki i licznik. Ten drugi już polutowany, ale jeszcze schnie bo Roch opaćkał go solidną porcją żywicy epoksydowej, żeby całość zgrabnie się trzymała.

Jako, że licznik, a właściwie podstawka uległa uszkodzeniu Roch jeździł bez licznika i zaczął się zastanawiać, czy nie pozbyć się go całkowicie. Człowiek jakiś taki spokojniejszy jest jak nie widzi ile już przejechał, jaką ma średnią i w ogóle jakiś taki spokojniejszy jest, zrelaksowany.

Oby pech się skończył bo tyle awarii to Roch w zeszłym – całym – roku nie zaliczył.

Roch pozdrawia Czytelników.

Krakał Roch, krakał i wykrakał. Dziś oficjalnie Bomberek wziął i wydalił z siebie kilka mililitrów oleju. Żeby było ciekawie to nie spod uszczelki, jak to było kiedyś, ale z wentyla, co jest twardym orzechem do zgryzienia bo jak olej przedostał się do powietrza?

Poza tym, że Roch walczył z wyciekającym olejem to zrobił 70km, co jest nowym rekordem. Roch pojechał do Świerklańca, a stamtąd do Żyglina i, docelowo, na Bibielę najechać Koyocika, bo ten nie może na rowerze jeździć, a jak nie przyjechał Koyocik do Rocha, to Roch przyjechał do Koyocika.

Po kilkudziesięciu minutach Bomberek był mokry, a olej kapał z goleni. Taka karma.

Roch pozdrawia Czytelników.

Zaciemnione pomieszczenie, jedyne źródło światła to lekko przygaszona matryca, przed którą siedzi jakaś postać bliżej nieokreślona, przeszywająca cisza, którą przerywa stukanie klawiszy. Postać wpatruje się w ekran, szukając jakieś prawidłowości, która na pewno występuje. Siedząc bez ruchu w wygodnym fotelu przegląda przelatujące linijki tekstu w nadziei, że zaraz pojawi się ta, na którą od pięciu godzin czeka.

Kolejne analizy logów nic nie dają, postać zaczyna się nerwowo wiercić na fotelu, który coraz bardziej przeszkadza, pęcherz zaraz pęknie, ale tajemnicza postać nie może odejść od monitora, szuka jakiejś butelki, ale dookoła tylko kable i przeszywająca pokój ciemność. Pojawia się pot na skroni, krople spływają po czole, ręce drżą, oczy bolą jakby ktoś pod powieki wsypał wiadro piasku.

W końcu pojawia się prawidłowość, która umożliwia dalsze działanie. Chwila przerwy, odpoczynek, dotlenienie mózgu, odpoczynek dla oczu, na który była najwyższa pora. Log poległ, poddał się i przegrał starcie z tajemniczą postacią, która czuła słodki smak zwycięstwa.

Tak mógłby wyglądać pierwszy rozdział książki, którą Roch kiedyś napisze o tym jak, cegiełka po cegiełce, rozkłada transmisję danych pomiędzy urządzeniem, a komputerem żeby napisać swój własny program obsługujący to urządzenie. Fragment tajemniczego logu można zobaczyć poniżej:

32 16:25:31 IRP_MJ_WRITE Serial2 SUCCESS Length 4: 0F 00 00 00
33 16:25:31 IOCTL_SERIAL_WAIT_ON_MASK Serial2 SUCCESS
34 16:25:31 IRP_MJ_READ Serial2 SUCCESS Length 1: FF
35 16:25:31 IRP_MJ_WRITE Serial2 SUCCESS Length 4: 12 00 00 00
36 16:25:31 IOCTL_SERIAL_WAIT_ON_MASK Serial2 SUCCESS
37 16:25:31 IRP_MJ_READ Serial2 SUCCESS Length 1: 12
38 16:25:31 IRP_MJ_WRITE Serial2 SUCCESS Length 4: 0F 00 00 00
39 16:25:31 IOCTL_SERIAL_WAIT_ON_MASK Serial2 SUCCESS
40 16:25:31 IRP_MJ_READ Serial2 SUCCESS Length 1: FF
41 16:25:31 IRP_MJ_WRITE Serial2 SUCCESS Length 4: 12 00 00 00
42 16:25:31 IOCTL_SERIAL_WAIT_ON_MASK Serial2 SUCCESS
43 16:25:31 IRP_MJ_READ Serial2 SUCCESS Length 1: 12
44 16:25:31 IRP_MJ_WRITE Serial2 SUCCESS Length 4: 0F 00 00 00
45 16:25:31 IOCTL_SERIAL_WAIT_ON_MASK Serial2 SUCCESS
46 16:25:31 IRP_MJ_READ Serial2 SUCCESS Length 1: FF
47 16:25:31 IRP_MJ_WRITE Serial2 SUCCESS Length 4: 12 00 00 00

Poza tym, że Roch oglądał jakieś cyferki i literki to jeszcze jeździł na rowerze. Pojechał, razem z Michałem, do Miasteczka Śląskiego, a stamtąd przez las do Pniowca. Ciągłe jeżdżenie w kierunku Świerklańca staje się nudne i trzeba, od czasu do czasu, urozmaicić wypady, tak żeby rowerowanie sprawiało taką samą, a nawet większą, przyjemność.

Udało się zrobić 25 kilometrów z niezłą średnią szczególnie, że wiatr nie odpuszczał i stale utrudniał pedałowanie. Jutro obowiązkowy lans na Świerklańcu, a co.

Roch pozdrawia Czytelników.

Zmora każdego ucznia, któremu przyszło rozwiązywać zadanie z matematyki zaczynające się od słów “Pociąg jedzie z prędkością 60km/h. Ile zajmie mu przejechanie z punktu A do punktu B”. Roch zadał sobie to samo pytanie, ale w kontekście tego, co znalazł w skrzynce, a znalazł tam awizo co oznaczało, że listonoszowi nie chciało się sprawdzić, czy ktokolwiek podniesie słuchawkę domofonu i, co ważniejsze, paczka jest, ale nie u Rocha.

Pytanie, które Roch zadał sobie brzmiało: “Ile może jechać samochód z Warszawy do Tarnowskich Gór” i sam sobie odpowiedział, że nie długo, może 9, a może 10 godzin. Biorąc poprawkę na to, że paczka musi zaliczyć kilka sortowni to jakieś 2 – 3 dni. Jednak paczka do Rocha jechała – uwaga – dziewięć dni (nie licząc weekendu i Świąt po drodze).

Żeby było weselej paczka została nadana jako priorytet, który według zapewnień Poczty dostarczany jest szybciej.

Dla porównania kurier firmy GLS jechał z Łodzi do TG cały dzień, dziś zadzwonił, że ma awarię samochodu i będzie później, ale będzie. I przyjechał, i zadzwonił i nawet wszedł na czwarte piętro. Dlaczego jedni mogą, a drudzy mają klienta w głębokim poważaniu? Tyle nerwów bo Roch połakomił się na 9 złotych, tyle wynosiła dopłata do przesyłki kurierskiej.

Jednak książka już jest u Rocha, nawet pierwszy rozdział został przeczytany i wszystko wskazuje na to, że Roch skończy książkę w dwa, trzy dni. Bardzo fajnie napisana, mnóstwo przykładów, wyjaśnień i podpowiedzi Autora. Pewnie robot będzie gotował, prał i odkurzał jak Roch zastosuje się do tego, co Autor napisał.

Rower stał w domu, pogoda jakoś się popsuła, nie wiadomo, czy to dlatego, że Roch dostał książkę, czy dlatego, że Michał odebrał rower z serwisu. Weekend ma być ładny, bo trzeba jakiś wypad uskutecznić dlatego Roch już dziś zamawia słońce i ciepło.

Roch pozdrawia Czytelników.

Nadszedł czas testowania świeżo założonego amortyzatora. Po przejechaniu pierwszych kilku metrów Roch stwierdził, że mostek ma krzywo i dlatego ściąga go na lewo. Po wyprostowaniu i przejechaniu kolejnych kilku metrów Roch stwierdził, że mostek ma krzywo i dlatego ściąga go na prawo. Po wyprostowaniu i przejechaniu kilku metrów Roch stwierdził, że ma mało powietrza w amortyzatorze. Pojechał więc był do Adventure żeby napompować Bomberka.

Po kilku kilometrach, mniej więcej w połowie Nowego Chechła, Roch zauważył, że na goleni pojawił się ślad oleju. Trochę zaniepokoił się, ale uszczelki zostały przesmarowane smarem, więc może to być przyczyna niepokojących śladów na goleniach.

Na miejscu, czyli na Świerklańcu, Roch odpoczął, posiedział na ławeczce i wytarł resztki smaru żeby mieć jasność, czy to resztki smaru, czy jednak uszczelki wyzionęły ducha i trzeba kupić nowe. Póki co Roch obserwuje, jak ślady będą się pojawiały to trzeba jechać do Adventure i zamówić nowe uszczelki.

Poza tym, że Roch obserwuje tajemnicze wycieki nie robi praktycznie nic – lutownica odpoczywa, jedyne co Roch zrobił to zamówił zapas części elektronicznych bo, z okazji kryzysu, niektóre rzeczy potrafiły podskoczyć o dwa złote do góry i tym samym osiągnąć pułap 5.50 PLN, podczas gdy “u źródła” cena jest niezmienna, czyli 2.40 PLN.

Poczta “olewamy klienta” Polska nadal nie dowiozła prezentu, a pewnie skończy się tym, że Roch w skrzynce znajdzie awizo, bo listonoszowi nie będzie się chciało ryzykować zastania Rocha w domu.

Roch pozdrawia Czytelników.

Był słoneczny poranek, Roch niecierpliwie wypatrywał, aż wskazówki zegarka wskażą godzinę 10⁰⁰ i Roch będzie mógł dzwonić do zaprzyjaźnionego Adventure z pytaniem, czy amortyzator jest gotowy do odbioru. Jednak, z powodu rowerowego zasypania Wojciecha, Bomberek był nieruszony, co było normalne i Roch całkowicie to rozumiał.

Miał dzwonić w okolicach 15⁰⁰ bo była szansa, że jeszcze dziś najbardziej kultowa część Rochowego roweru będzie gotowa. Aby zabić czas Roch zajął się programowaniem i, w przerwach, psioczeniem na Narodowego Monopolistę, czyli Pocztę Polską, która tradycyjnie daje ciała i paczki dostarcza z gigantycznym opóźnieniem.

Gdy nastała godzina zero Roch złapał za telefon i wybrał “Adventure”. Głos po drugiej stronie stacji bazowej oznajmił, że Bomberek jest gotowy i czeka na Rocha. Roch wsiadł w samochód i pojechał odebrać amortyzator, który po serwisie wygląda jak nowy i – według zapewnień Wojciecha – w środku też wygląda jak nowy, co Rocha cieszy niezmiernie.

Po złożeniu roweru Roch chciał dokonać testu, ale rozłożył się z gratami elektronicznymi i nie chciało mu się tego sprzątać, więc rower stał, ale jutro Roch nie odmówi sobie przejażdżki, może nawet dłuższej i ciekawszej.

Roch pozdrawia Czytelników.

Roch popadł w monotonię blogową, ani się obejrzał, a pisanie traktował jako czynność konieczną, nawet gdy nie ma zbytnio o czym pisać. Jednak, po przeczytaniu pewnego wywiadu, szybko opamiętał się i stwierdził, że prowadzenie bloga ma mu sprawiać przyjemność, bo i wtedy Czytelnikom będzie przyjemnie i wszystkim będzie przyjemnie i Świat będzie lepszy.

Od rana rower stał rozłożony bo Roch w końcu uzbierał trochę pieniędzy i zaniósł Bomberka, do zaprzyjaźnionego Adventure, żeby wlać do niego nowy olej i sprawdzić, czy w środku nic się nie dzieje bo drugie takiego Bomberka to ze świecą szukać.

Ma być gotowy na jutro, a więc Roch długo bez roweru nie będzie, ale i tak jeden dzień to dużo, nawet gdy wziąć pod uwagę, że Roch siedział z lutownicą i tworzył “uniwersalny sterownik do wyświetlaczy”, który posłuży Rochowi jako przedłużenie komputera lub wprawka, ale to – jak zawsze – okaże się w praniu.

Roch pozdrawia Czytelników.