Roch chyba nie odkryje Ameryki jak napisze, że nasz narodowy ślimak, tfu, Poczta Polska znowu – niczym drogowcy zimą – została zaskoczona Świętami. Otóż Roch zamówił w poniedziałek strategiczną paczkę z elektronicznymi rupieciami. Paczka została nadana tego samego dnia w Poznaniu (jakieś 350km) i do tej pory nie doszła. Ale mniejsza z paczką.

Roch nie poszedł na rower bo jakoś czasu mu zabrakło – zasiedział się w mieście i czas przeciekł mu przez palce, a szkoda bo pogoda zacna była, słupek rtęci wskazał okolice 5 st. C. co zachęcało do jakiegoś wypadu na rowerze, no ale cóż poradzić jak z Rocha jest dupa i zdarza mu się zapomnieć, że czas płynie.

Roch nie wie co ma jeszcze napisać, jakoś tak monotonnie się zrobiło w jego życiu. To rower, to lutowanie i tak Roch kiśnie w domu, a waga i pasek nie kłamią. Pierwszej kończy się skala, a na pasku brakuje dziurek. Jedyna co u Rocha nadal jest w formie to łydki, nadal jędrne i wypasione.

I tą autopromocją Roch kończy dzisiejszą notkę.

Roch pozdrawia Czytelników.

P.S: Jak paczka nie przyjdzie do jutra to Roch przykuje się do lokalnego urzędu pocztowego tak więc ciepłe posiłki będą mile widziane, bo Roch nie jest aż tak głupi żeby głodować.

To, że Roch żyje w Globalnej Wiosce wiadomo od dawna. Społeczność internetowa brata się szybko, a niektóre przyjaźnie urealniają się i trwają w najlepsze. Jednak to, że Roch żyje w lokalnej wiosce do dzisiaj nie mieściło mu się w głowie.

Otóż Roch chciał zakupić tulejki dystansowe sztuk dziesięć lub dwadzieścia. Pierwsze miejsce jakie odwiedził to sklep elektroniczny, ale tam nie było. W drugim tak samo, w innych \”ogólno mechanicznych\” także nie było tego co Roch potrzebuje.

W związku z brakiem towaru Roch zmuszony jest kupić tulejki w Internecie i zapłacić 3 zł z towar i 10 za przesyłkę. Tak to jest jak chce się kupić towar niespotykany na wolnym rynku.

Popołudniu, miast iść brykać na rowerze, Roch udał się na kawkę i dzięki temu spędził wieczór w miły sposób, milszy nawet niż pedałowanie wśród krzaków. Po powrocie do domu Roch kliknął w Internet i zamówił te nieszczęsne tulejki.

Gdyby nie kryzys to Roch otworzyłby sklep \”Tulejki u Rocha\” i zbiłby na tym majątek. Byłby takim Rochofellerem, rozbijałby się najdroższymi rowerami i w ogóle.

Koniec marzeń.

Roch pozdrawia Czytelników.

Roch, po wczorajszych opadach śniegu, postawił krzyżyk na rowerze uznając, że sezon definitywnie się zakończył. Jadnak dziś, spoglądając przez okno, zdjął powyższy krzyżyk bo przez noc śnieg stopniał i od rana świeciło słońce nagrzewając, dla Rocha, powietrze tak żeby popołudniu mógł iść na rower.

Gdy nastało już upragnione popołudnie Roch wybył na rower obierając kierunek Pniowiec bo dawno tam nie był, a i wiatr wiał w plecy więc łatwiej było pedałować. Trudniej zrobiło się gdy Roch jechał na Repty bo wiatr, na złość Rochowi, wiał w twarz, a właściwie w kominiarkę bo twarz Rocha jest szczelnie zakryta.

Gdy już był u celu wiatr jakby osłabł, a miejscami wcale go nie było. Roch wjechał w krzaki i tam walczył z kolejnymi przeciwnościami, czyli błotem i śliskimi korzeniami, które co rusz atakowały Rocha. Jednak i to nie było w stanie zepsuć dobrego humoru spowodowanego wyjściem na rower.

W przypływie dobrego samopoczucia Roch zaatakował Dolomity. Pojechał tam bo jakoś tak ścieżki na Reptach się ułożyły, że jakby nie kręcił to wyjeżdżał w tym samym miejscu. No więc Roch poddał się woli swojego czarnego rumaka i mknął na Dolomity. Rumak wybrał kierunek, ale całą czarną robotę musiał odwalić Roch bo rumak jakoś nie chciał sam pedałować.

Na Dolomitach przez Rochową głowę przemknęła myśl \”A może by na Świerklaniec?\”, ale czasu było mało więc na Świerklaniec Roch dojechałby po zmroku. Skierował się więc do domu licząc na to, że jak przytuli się do kaloryfera to palce szybciej odmarzną i Roch odzyska czucie w stopach, ale tak się nie stało. Dopiero po wypiciu herbaty (bez prądu) wszystko jakby ożyło.

Co uważniejsi Czytelnicy (o ile jeszcze tacy są) zauważyli pewnie, że dziś spod palców Rocha wydobył się potok słów jakby było o czym pisać. Ot zwykły, wręcz nudny, wypad w te same miejsca, dobrze już znane i wystarczająco opisane i skatalogowane.

Cóż, czasem tak jest, że to co wydobywa się spod palców Rocha spowodowane jest dołkiem, który jakoś tak samoczynnie generuje strumienie słów, które Roch niechcący upublicznia przez co czasem jego notki są smętne i nudne, a takie być nie powinny.

Roch pozdrawia Czytelników.

Pogoda się skończyła, a raz z nią szanse na wyrobienie 100% normy rowerowej. Śnieg spadł jaką godzinę przed powstaniem tej notki i jakoś nie chce stopnieć. Pewnie dlatego, że słupek rtęci również spadł poniżej zera, a fizyki nikt jeszcze nie przeskoczył.

Roch siedział w domu, bo śniegofobia rozwinęła się w pełni. W domu jak to w domu, porządki idą pełną parą, a to Rocha bardzo martwi bo to oznacza, że trzeba będzie zrobić porządki w biurku. Niby nic groźnego, ale to co tam Roch znajdzie to jest wielką niewiadomą.

Mikołaj do tej pory nie odnalazł się z prezentem dla Rocha więc można uznać, że Roch nie grzeczny i na prezent nie zasłużył. Może Gwiazdka / Gwiazdor będzie innego zdania.

Roch pozdrawia Czytelników.

Zaraz z rana Roch sprawdził, czy pod poduszką nie ma dla niego prezentu od Świętego Mikołaja. Okazało się, że Święty zapomniał o Rochu i nic, nawet rózgi, nie zostawił.

– To Ci hu.. ltaj – Pomyślał Roch przecierając oczy z niewyspania.
– Ale ja Cie znajdę! – Myślał dalej kierując się ku łazience.

Cały dzień Roch wypatrywał przez okno Mikołaja lub chociaż kuriera DHLu z paczką dla Rocha jednak nikt się nie pojawił. Zawiedziony Roch postanowił, że pójdzie na rower i znajdzie tego Świętego sklerotyka i powie mu dosadnie co myśli o takich zagrywkach.

Roch pojechał szukać Świętego do Świerklańca bo tam dużo ludzi może być to i szanse na znalezienie są większe. Jednak po Świętym ani śladu, jakby zapadł się pod ziemię z prezentem dla Rocha. Zrezygnowany Roch postanowił wrócić do domu bo godzina późna się robiła i słońce zaczynało zachodzić.

W domu Roch też nie znalazł śladu po Mikołaju więc Mikołaj olał Rocha i w tym roku prezentu nie będzie. Przynajmniej pogoda dopisała i Roch mógł pojeździć na rowerze.

Roch pozdrawia Czytelników.

To co Roch dziś napisze przejdzie do annałów twórczości internetowej. Jednak wcześniej to samo napisze w swoim ojczystym języku. Wczoraj Folleherbe poprosiła żeby Roch coś napisał w ogólnie rozumianym języku tak żeby każdy mógł to zrozumieć.

Po tym krótkim wstępnie czas przejść do zasadniczej części dzisiejszej notki. Pogoda dopisała i Roch postanowił wyskoczyć, że trochę pojeździ na rowerze. Początkowo chciał pojechać na Repty, ale chęć mu przeszła.

Roch pojechał na Pniowiec i wrócił lasem z powrotem do domu. Wypad był krótki ponieważ Roch późno zaczął i dzień mu się skończył.

Roch pozdrawia Czytelników.

What Roch wrote today will go into the history of Internet creativity. However, earlier the same write in their native language. Yesterday Folleherbe asked to Roch wrote something in the generally understood language so that everyone can live with that.

After this short time initially go to the fundamental part of today\’s posts. The weather was good and Roch decided to jump out on a bicycle. Initially, he wanted to go on Repty, but his willingness passed.

Roch went on Pniowiec and returned home through a forest. Outing was brief because Roch began late and the day he had done.

Roch greets readers.

Roch technicznie poleci bo dziś rower stał w pokoju i odpoczywał, a Roch balował to na kawce, to w Markecie puszczając totka z nadzieją, że trafi przynajmniej szóstkę żeby spełnić kilka swoich marzeń. Kiedyś tam Roch marudził, że Opera Team daje ciała bo blog i zdjęcia nie działają, a jak działają to ułomnie.

Niniejszym Roch odszczekuje, hau hau, wszystkie krytyczne uwagi pod adresem Opera Team. Po drobnych bolączkach trzeba przyznać, że wszystko hula, aż miło na sercu się robi bo nie trzeba migrować, a z tym zawsze są jakieś problemy. Bo to pozycjonować trza, a to linki aktualizować, a tak Roch zostaje z Operą do czasu, aż nie trafi szóstki i sobie nie kupi jakiegoś wypasionego serwera i będzie sam sobie panem i władcą.

Abstrahując od techikaliów Roch oficjalnie chwali pogodę bo na weekend ma być full wypas słonecznie i, kto wie, może uda się zorganizować jakiś spontaniczny zlot z Przyjaciółmi, a jeśli nie to Roch samotnie będzie pedałował w poszukiwaniu jakiś ciekawych miejsc wartych uwiecznienia.

Kilometrów wciąż brakuje, a chęci wciąż są.

Roch pozdrawia Czytelników.

Roch od dwóch dni zachwalał pogodę, która dokonywała coraz większej rehabilitacji, ale nic co dobre nie może trwać wiecznie i dziś właśnie skończyła się dobra pogoda. Roch został siłą i gwałtem zmuszony do pozostania w domu bo deszcz z nieba lał się cienkim i denerwującym strumieniem nie dającym się precyzyjnie określić, czy to kapuśniaczek, czy raczej ulewa.

W domu Roch nie miał za wiele do roboty, właściwie to nic nie miał do roboty no i dzięki temu zamulał przed komputerem do wieczora. Przed komputerem też nie było za wielu atrakcji, strony te same, na forach w kółko te same tematy, ogólnie Internet stał się nudny jedynie na Tubie coś się dzieje i co rusz Roch znajduje jakieś nowe lub dawno niewidziane filmy, oczywiście rowerowe.

Całe szczęście, że dzień się kończy, a jutrzejszy zapowiada się lepiej bo wszystkie prognozy twierdzą, że będzie ładnie więc może jakiś rower uda się uskutecznić, a dziś Roch wpisuje do statystyk okrągłe zero.

Roch pozdrawia Czytelników.

Tak pomyślał Roch gdy wyszedł na rower. Zrobił głęboki wdech, powietrze przeszło przez kominiarkę wprost do płuc Rocha i stamtąd poszedł sygnał do mózgu, że Roch zassał wiosenne powietrze. W mózgu szybko powstała myśl żeby pojechać do Świerklańca, skoro jest tak wiosennie.

Na miejscu Roch stwierdził, że w parku jest sam jak palec i może bez obaw, że ktoś wtargnie w kadr, robić zdjęcia. Roch skupił się na czterech figurach, które otaczają główny plac i na tej piątej usytuowanej w centralnej części placu gdzie obowiązuje zakaz jazdy rowerem.

Oczywiście Roch nie zauważył tablicy i bezczelnie wtargnął, łamiąc wszystkie przepisy, rowerem na plac, aby zrobić zdjęcie piątej figurce. Gdy już wszystkie zdjęcia były gotowe Roch wrócił, przez Nowe Chechło, do domu, aby zgrać zdjęcia i zająć się swoimi codziennymi sprawami.

Skromną galerię można podziwiać tu:

Figury

Roch pozdrawia Czytelników.

Pogoda jakby się poprawiła tak sama z siebie. Roch nie odprawiał czarów, nie zbudował ołtarzyka i nie wbijał szpilek w chmurkę. Od wczoraj pogoda zrobiła się znośna, a dziś słupek rtęci wspiął się na dziesiąte piętro i nawet wróble olały karmni bo na polach mają lepszą stołówkę.

Roch wskoczył w rajtki i wybył na rower ćwiczyć łydki bo są rozchwytywane więc trzeba o nie dbać. Na początek pojechał na Pniowiec i stamtąd podskoczył na Repty. Początkowo nie chciał wjeżdżać do parku, ale cykloza wygrała i Roch wjechał w krzaki. Trochę się bał, że zaliczy przelot przez kierownicę, ale na szczęście nie natknął się na żadną dziurę.

Z Rept wrócił do domu bo zaczynało się ściemniać i dalsza jazda była bez sensowna.

Roch znowu zrobił 30km i trochę zbliżył się do upragnionych 10tyś km w jednym sezonie.

Ze spraw technicznych warto zaznaczyć, że Opera Team znowu daje ciała bo niby coś tam \”optimize and configure\”, a na otwarcie albumu Roch czeka pół dnia i końca, tego albumu, nie widać. Cóż, kolejny powód, żeby 1 stycznia 2009 przywitać Bloggera, a pożegnać Operę.

Roch pozdrawia Czytelników.

Co tu dużo pisać, pogoda zaskoczyła Rocha słońcem i ciepłem, a tym samym umożliwiła wyjście na rower. Roch od rana zachowywał się jakby był na rowerowym głodzie. Co chwilę zaglądał do kuchni, podkręcał – za plecami mamy – palnik żeby obiad szybciej się gotował, nawet pokroił kapustę żeby tylko zjeść i wybyć z domu.

Starania Rocha zostały docenione i już o 12⁰⁰ delektował się pysznym rosołkiem i jeszcze pyszniejszymi kluseczkami śląskimi z modrą kapustą. Obiad został wchłonięty w ekspresowym tempie i już pół godziny później Roch wciskał się w rajtki co nie było łatwe, bo chwile wcześniej pochłaniał kluseczki z dziurką w środku i zakąszał czerwoną kapustą, a to wszystko popijał kompocikiem z jabłek. Więc nic dziwnego, że Roch miał problem z wciśnięciem się w spodnie.

Gdy już uporał się z przeciwnościami losu, wskoczył na rower i poczuł ogarniającą go przyjemność, która zaczynała się na górze Rocha, a kończyła się na jego dole pochłaniając wszystkie członki, końcówki i co tam jeszcze Roch ma.

– Ooooo taaaaaak – Mruknął pod nosem Roch, a na twarzy pojawił się uśmiech.

Są dwie na tym Świecie dwie rzeczy, które Rochowi sprawiają taką przyjemność. Jedną z nich jest właśnie rower, a druga to słodka tajemnica Rocha.

Roch pomknął przed siebie, celem był Świerklaniec bo tam został zaplanowany zlot z Koyocikiem, z którym Roch dawno się nie widział. Oboje uśmiechnięci od ucha do ucha. Jednak uśmiechy były by jeszcze większe gdyby dołączył do nich Reed, a wtedy nic więcej do szczęścia nie trzeba.

Powrót do domu również był przyjemny mimo, że pod wiatr, ale po takiej długiej przerwie Roch mógłby nawet cały czas pod wiatr pedałować byle na rowerze.

Humor wrócił, uśmiech też. Jakby Rochowi włożyli nowe akumulatory.

Zdjęcia ze Świerklańca można obejrzeć w nowym albumie i na Pikasie

Jako, że dziś miesiąc się kończy wypada go podsumować i umieścić nowe statystyki. Jak można było się domyśleć Roch znalazł się pod kreską i to grubą. Ledwo wyciągnął 200 kilometrów, ale to wina pogody, która w ostatnim dniu miesiąca dokonała częściowej rehabilitacji.

Tak więc Roch w listopadzie zrobił 283 kilometry w czasie 12 godz. 54 minut ze średnią prędkością 9,35km/h. Wstyd, ale cóż poradzić jak Roch ma śniegofobię.

Oczywiście plik ze statykami można pobrać stąd:
listopad_2008.pdf
A wszystkie statystyki można znaleźć w:

Roch pozdrawia Czytelników i dziękuje Koyotowi za zlot.

Początkowo Roch planował znaleźć na Tubie jakiś ciekawy film, oczywiście tematycznie zbliżony do rowerów, wrzucić go i odfajkować kolejny dzień zwieńczony kolejną nudną notką. Jednak coś mu nie pozwoliło otworzyć Tuby i tym samym zmusić do wysiłku umysłowego, aby notka przynajmniej we wstępie zachęcała do przeczytania.

Roch nosa z domu nie wystawił, nie wspominając o reszcie Rocha, a więc musiał jakoś sobie zagospodarować dzień. Myślał, że chociaż ptaki pójdą mu na rękę i zechcą pozować do zdjęć, ale gdzie tam – odwróciły się do Rocha ogonkami i zanurkowały w tym co Roch podał im na śniadanie.

Ze zdjęć nici, ale Roch nie poddawał się. Chciał nawet wyjść na rower, ale pogoda go skutecznie uziemiła generując opad deszczu, który roztopił resztki śniegu i, chyba już można to ogłosić, zima się skończyła oby na dobre bo Roch musi jeszcze kilka kilometrów dokręcić, a nie ma jak.

Popołudnie Roch spędził w pozycji poziomej, usiłując wykrzesać z siebie resztki sił żeby nie zasnąć, ale i to się nie udało. Z braku innych zajęć Roch poszedł spać bo co tu robić gdy w zimie pada deszcz, a ptaki odwracają się do Rocha dup.. ogonkami.

I tym optymistycznym akcentem Roch kończy dzisiejszą notkę, która obeszła się bez filmu.

Roch pozdrawia Czytelników.