W końcu Roch przemógł się i wyszedł na rower; pogoda ładna, jesienna, ale ciepło, miło i przyjemnie, aż nogi same chciały popedałować. Na dole okazało się, że jest trochę chłodniej niż na balkonie (wiadomo, ciepłe powietrze unosi się), ale Roch przewidział to i ubrał się w cieplejszą koszulkę i kamizelkę. Początkowo trzeba było rozruszać nogi i rower, który po długiej przerwie skrzypiał i piszczał. Najgłośniej dawał o sobie znać łańcuch, który Roch miał nasmarować, ale oczywiście zapomniał.

Przebieżka była krótka, bo trzeba hartować organizm stopniowo, a dopiero pod koniec tygodnia Roch zanabędzie drogą kupna czapeczkę, żeby łysinka nie marzła w te jesienne dni. Jutro, o ile pogoda się utrzyma, też Roch będzie jeździł, ale wcześniej nasmaruje łańcuch, żeby ludzie nie oglądali się za Rochem. Może jeszcze uda się dokręcić do 4000 kilometrów.

Roch pozdrawia Czytelników.

Ostatnio Roch zaprzestał aktywności rowerowej, bo dopiero co wygrał z katarem i trzeba nacieszyć się możliwością oddychania przez nos, ale w domu też nie chciał siedzieć więc wybrał się na przejażdżkę w kierunku lotniska. Na miejscu ludzi więcej niż w marketach, jakieś kocyki, pikniki i ogólna sielanka. Roch zajął swoje stałe miejsce na podkładach i zaczął obserwować horyzont, czy coś nie nadlatuje. Wiatr dopisał i wszystko lądowało w dobrym kierunku, a startów nie było żal, bo same Wizz`y odlatywały.

Po półtorej godzinie Roch miał wystarczającą ilość materiału, aby w domu przygotować 2 – 3 zdjęcia, które trafią na Flickr. Jedno ze zdjęć powędrowało na Airliners.net i jak dobrze pójdzie to będzie 2:8 dla screenerów. Ale nadzieja jest, bo Roch wycacał zdjęcie tak, że mucha nie siada więc może tym razem będzie 3:7, a ratio odrzuconych zdjęć nie podskoczy do góry. Za osiem dni wszystko będzie wiadome.

Na zakończenie jedno ze zdjęć:

Roch pozdrawia Czytelników.

Tracił już powoli Roch nadzieję, że w tym roku jeszcze będzie słonecznie — a przynajmniej nie będzie padało — ale według prognozy pogody AccuWeather jutro ma być na tyle ładnie, że będzie można założyć plecak, wsiąść na rower i popedałować do Miasteczka Śląskiego na pociągi. Jeśli pogoda utrzyma się do niedzieli to nie będzie większego problemu z wyjazdem na lotnisko, ale już samochodem, bo tam można zrobić \”cieplej lub zimniej\”, a na rowerze jest tylko zimniej.

Kataru już nie ma, Roch jest wolny i jakiś taki lżejszy, bo wszystko co miało wykapać już wykapało i Roch oddycha pełną piersią. Można zatem pomyśleć o rowerze, a skoro już Roch przy rowerze jest to pora na wrześniowe statystyki, które \”dobrze żarły, ale zdechły\”:

Roch pozdrawia Czytelników.

Roch ogranicza swoją działalność blogową ponieważ katar paraliżuje mu ręce, które służą tylko do trzymania chusteczek, które teraz Roch zużywa hurtowo dzięki czemu generuje zyski dla lobby chusteczkowego. Niemniej jednak jest coraz lepiej, a to z tego powodu, że kataru jest coraz mniej, czyli idzie ku dobremu. Korzystając z chwili przerwy — do której przyczynił się też deszcz — Roch wywiercił dziurki w płytce i zaczął lutować, do weekendu powinno być gotowe pierwszej próby montażu. Pierwszej, bo pewnie nie będzie to ostatnia próba.

Poza tym wszystkim jest nudno, monotonnie, pochmurno i deszczowo; porobiłby Roch jakieś zdjęcia pociągom, ale nie da się wyjść z domu, bo ciągle pada i końca nie widać, choć pogodynki zapowiadają, że pogoda ma się poprawić i już od przyszłego tygodnia ma być słonecznie. Ile z tych obiecanek-cacanek wyjdzie zobaczymy, ale Roch podchodzi do tego, jak do jeża, czyli ostrożnie, bo może zaboleć.

Roch pozdrawia Czytelników.

Długo, po oficjalnej premierze pory jesiennej, ładna pogoda nie wytrzymała. Już od wczoraj się psuło, a dziś kompletnie się zepsuło. Deszcz pada, zrobiło się zimno i jesiennie. Liście spadły z drzew, a te które jeszcze się ostały to zżółkły i też niedługo spadną. Jednym słowem nadeszła jesień. Roch nadal walczy z katarem, więc czy jest jesień, czy lato to i tak siedzi w domu.

Teraz będzie więcej czasu na lutowanie, ale ucierpi na tym blog, który z założenia jest sezonowy, a skoro sezon się kończy to i tematyka bloga będzie ciut inna, choć nie do końca bowiem Roch nadal szykuje się do akcji \”Wymiana Piasty 2010\”, a i Bomberka trzeba oddać w fachowe ręce W. z zaprzyjaźnionego Adventure, że o nowym liczniku Roch nie wspomni. Trochę rowerowych tematów jeszcze Roch przerobi.

Roch pozdrawia Czytelników.

Od ostatniej notki minął jeden dzień, podczas którego Roch walczył z wszechogarniającym katarem, który z całą pewnością zaatakował Rocha podczas ostatniego rowerowania kiedy to jeździł w koszulce, choć pogoda wcale nie była koszulkowa. No cóż, Roch sam jest sobie winien i teraz musi walczyć z cieknącym nosem. Jeśli jednak dokładnie przeanalizować ów atak to Roch dochodzi do wniosku, że jego nos jest lepszy niż wszystkie prognozy pogody razem wzięte.

Już wczoraj, pomiędzy jednym, a drugim kichnięciem, Roch wiedział, że \”ten katar coś przyniesie\”; i przyniósł zachmurzenie, a jutro pewnie zacznie padać deszcz, bo przecież nie może być tak, że jesienią świeci słońce. Przez wstrętny katar Roch nie jeździł na rowerze; jego zdaniem lepiej odpuścić dwa dni, niż zapaść na jakąś byczą grypę, która znowu napcha kiesy firm farmaceutycznych.

Odpoczynek z całą pewnością przedłuży się ponieważ sprawdzone serwisy pogodowe pokazują ciemne chmurki z kropelkami i wieszczą spadek temperatury, więc zasmarkany Roch będzie mógł spokojnie kurować się. Jeśli uda się popedałować to Roch doniesie o tym czym prędzej, jak tylko przebieżeli z rowerem do domu.

Roch pozdrawia Czytelników.

Kto by pomyślał, że jesień zaskoczy Rocha, a tu w TV podali, że dziś \”pierwszy dzień jesieni\” jest. Pogoda raczej letnia, ciepło, słonecznie, aż chce się jeździć na rowerze. Roch postanowił, że połączy dwie przyjemności i zabierze aparat na przejażdżkę na lotnisko. Na miejscu ruch raczej słaby więc Roch siedział i patrzył w niebo. I wypatrzył jakiś samolot na wysokości przelotowej. Żeby nie wracać z pustymi rękami Roch szybko go sfotografował i mógł już wracać, ale trafił się jeszcze WizzAir, którego Roch tylko odprowadził wzrokiem.

Kolejny dzień i kolejne 40 km w statystykach; w takim tempie Roch pobije wszystkie dotychczasowe rekordy, a według szamanów od pogody październik też ma być słoneczny, więc Roch będzie pedałował i gromadził kilometry i może zbliży się do granicy 5 tyś. kilometrów. Na zakończenie zdjęcie rzeczonego samolociku, na Rochowe oko jest to Boeing 747, ale nie należy ufać Rochowemu oku.

Roch pozdrawia Czytelników.

Kolejny dzień, w którym Roch utrzymuje się ponad kreską oznaczającą 40 kilometrów. Jednak żeby tego dokonać musiał się nieco nakombinować, jak z jednego miejsca dojechać do drugiego, omijając drogę krajową 78, a właściwie jej lokalny odcinek z Tarnowskich Gór do Siewierza. Oczywiście mógł Roch jechać z Brynicy do Świerklańca rzeczoną drogą, ale w godzinach szczytu TIRy jeżdżą jeden za drugim, a pomiędzy nimi wiecznie spóźnieni przedstawiciele handlowi od jogurtów i cukierków w swoich kolorowych samochodzikach.

W końcu Roch wjechał do lasu, przejechał kawałek lasem i wyjechał bliżej Świerklańca, pozostało przeprawić się przez jezdnię i już Roch — po dziesięciu minutach — był na drugiej stronie. Ze Świerklańca Roch pojechał do Kozłowej Góry i pozostało mu pojechać do Radzionkowa. Później mógł już spokojnie wracać do domu, bo licznik pokazał 40 kilometrów. Dawno nie było żadnych śladów GPS więc z dzisiejszego wyjazdu Roch wrzuci zapis, żeby był dowód na to, że Roch jeździ, a nie pisze, że jeździ.

Roch pozdrawia Czytelników.

Kolejna wizyta na lotnisku już za Rochem; jednak tym razem zaliczył logistyczną wpadkę ponieważ nie sprawdził, czy bateria w aparacie jest naładowana. Okazało się, że energii wystarczyło na ustawienie ostrości, po czym spust migawki został zablokowany i Roch mógł sobie posiedzieć i poczekać, aż jego towarzysz objedzie lotnisko dookoła. Rochowi jakoś nie chciało się jechać przez wszystkie wioski, ale nie wykluczone, że jeszcze w tym tygodniu dokona takiego wyczynu.

Jeszcze dziewięć kilometrów, które Roch mógł zrobić dzisiaj, i będzie okrągłe 3800 km w tym roku. Później jeszcze 200km i będzie komplet, czyli 4 tyś. kilometrów. Później już nie będzie parcia na kilometry; ile Roch zrobi ponad kreskę tyle będzie jego, może nawet uda się wyskoczyć na pięć tysięcy kilometrów.

Roch pozdrawia Czytelników.

W ramach niedzielnej regeneracji Roch wybrał się na lotnisko, bo i tak na rowerze nie jeździłby ponieważ noga coś go bolała, a wiadomo, że \”palec i nóżka to Rocha wymówka\”. Na lotnisku ruch średni, ale lepszy taki niż żaden. W końcu, po wielu miesiącach udało się Rochowi trafić na startującego CargJeta\’a; zawsze się z nim mijał, a to przyjeżdżał za wcześnie, a to za późno, a jak już przyjechał punktualnie to samolot nie przyleciał. Wczoraj jednak udało się i Roch ma swojego CargoJet\’a.

Dziś noga jeszcze bolała, ale Roch nie zrażał się i poszedł pojeździć szczególnie, że pogoda była znośna, bo 19°, czyli w sumie ciepło. Roch wybrał się w kierunku Kamieńca, czyli dzień upłynął pod znakiem podjazdów i to stromych. Roch pedałował swoim tempem, nie nadymał się zbytnio. W końcu większość z 55km wjeżdżał pod górę, odpoczywając na nielicznych zjazdach. Prawie jak na jakiejś Vuelcie.

Po powrocie do domu noga przestała go boleć, ale nie wiadomo, czy dlatego, że boli druga, czy dlatego, że pierwsza się rozruszała. Pewnie jutro się okaże, czy ból przeszedł, czy magicznie rozmnożył się na obydwie nogi. Tak, czy inaczej noga już nie będzie bolała, bo jeśli już to dwie nogi będą bolały. Więc symetria będzie zachowana. Na zakończenie mityczny CargoJet, w ujęciu bardziej artystycznym, a co!

Roch pozdrawia Czytelników.

Tak jak Roch przeczuwał dziś ręce dają znać o sobie, a na domiar złego Roch chciał iść pojeździć, bo jutro pewnie będzie wizytował lotnisko więc rower dostanie dzień wolnego. Największy problem był ze zniesieniem roweru, ale Roch sprytnie toczył rower po schodach, więc wszyscy wiedzieli, że idzie on jeździć. Potem, przez parę kilometrów, Roch nie mógł utrzymać kierownicy w dłoniach, ale koniec końców wszystko wróciło do normy.

Przejażdżka w sumie krótka, bo tylko Świerklaniec i Chechło, ale z \”kontuzją\” Roch nie chciał jechać nigdzie daleko, bo jeszcze mógłby nie wrócić. W końcu pojechał do domu i znowu wszyscy wiedzieli, że Roch idzie ponieważ wtaczał rower na górę. Jutro, jak już Roch napomknął, pewnie będzie wizytował lotnisko, bo dawno tam się nie pojawił, a trzeba korzystać z pogody i robić zdjęcia. Być może jutro pojawią się jakieś ciekawe okazy (o ile ruch dopisze).

Roch pozdrawia Czytelników.

Tak jak niektóre zwierzęta, tak i Roch zaczyna robić zapasy na zimę. Dziś przyszło mu pracować fizycznie, dla dobra ogółu, a w szczególności dla własnego dobra. Nanosiło się biedaczysko ciężkich worów, a ręce pewnie wydłużyły się o parę(naście) centymetrów dzięki czemu Roch może pewniej trzymać kierownicę, ale już kubka z kawą nie potrafi podnieść. Pewnie jutro nie będzie potrafił stukać w klawisze więc notkę trzeba napisać póki jeszcze Roch ma władzę w rękach.

Później Roch postanowił się zrelaksować na rowerze; pojechał na lotnisko, coby relaks był jeszcze większy i taki był. Co prawda ruch raczej mały, ale za to na wysokości przelotowej widział dwa \”grubasy\”, czyli Boeing 747 i Airbus A380. Szkoda, że nie lądowały, ale nie można mieć wszystkiego i czasem trzeba lizać lizaka przez szybę. W drodze powrotnej Roch zahaczył jeszcze o Brynicę, Żyglin i Miasteczko Śląskie, żeby kilometrów trochę przybyło.

Ale i tak ilość kilometrów nie jest pewna bowiem licznik zaczyna się psuć i czasem pokazuje niestworzone rzeczy, takie jak — przykładowo — prędkość maksymalna 84 km/h, choć Roch tyle nie jeździ, bo w mieście obowiązuje 50 km/h, a Roch nie ma środków na mandat za przekroczenie prędkości.

Roch pozdrawia Czytelników.