I stało się to co się już kilka(naście) razy się powtórzyło, czyli Roch zapomniał o blogowaniu i trenażerowaniu, choć to drugie spowodowane było też tym, że Roch z Żonką zaplanowali krótki wypad na ferie. Krótki ponieważ po obrzydliwie długim urlopie świątecznym Roch miał nikłe szanse na uzyskanie drugiego obrzydliwie długiego urlopu na ferie. Zatem trzeba było pokombinować i tak w piątek po pracy zjechali się wszyscy w Tarnowskich Górach, gdzie Roch zostawił samochód i drugim wszyscy pojechali już na ferie.

Śnieg dopisał, pogoda również więc dzieciory biegały po śniegu, jeździły na sankach i spały jak susły. Nie licząc ząbkowania Stasia przez co on nie spał jak suseł, ale zdarzało mu się, że trochę spał. Po początkowych problemach aklimatyzacyjnych Michalina pogodziła się z tym, że przez kilka dni nie będzie spała w swoim łóżku i że ten \”domek w górach\” też jest fajny.

Dodatkowo mogła biegać ile chciała, czego dowodem jest zdjęcie. Był śnieg to się biegało, skakało i ślizgało. Jednak gwoździem wypadu była nauka jazdy na nartach. Michalina bardzo chciała nauczyć się jeździć na nartach, ale nie sama tylko z Rochem, więc ten również załapał się na lekcje z instruktorem. Z całego wydarzenia powstało kilka filmów, które Roch może zmontuje jak się nauczy jak to się robi. Na razie są na dysku i widzieli je tylko nieliczni.

Zarówno Roch jak i Michalina nart mieli na nogach po raz pierwszy. Choć Michalina jeździła pod domem na \”zabawkowych\” nartkach, ale na takich z zapięciami i butami stała pierwszy raz. I poszło jej idealnie. Pani instruktorka chwaliła ją, że dobrze sobie radzi i jeszcze kilka zjazdów i będzie już mogła z Rochem śmigać po stoku. Z tego też wynika fakt, że Roch też całkiem nieźle sobie poradził. Choć zaliczył jedno śniegowanie, po którym nie mógł wstać i czuł się jak żółw wywrócony na skorupkę. Potem jednak opanował pługowanie i zjechał z większego stoku.

Staś za to wymyślił sobie nową zabawę. Wchodził w Rocha buta i próbował chodzić. Śmiechu było wiele, a największą frajdę miał Staś, który jak tylko miał okazję to chodził z Rocha butami. Roch miał już mniejszą frajdę bo za każdym razem jego buty były w innym miejscu. Jednak Roch nie musiał ich szukać zbyt długo bo zazwyczaj tam gdzie stał Staś tam był przynajmniej jeden but, a drugi też gdzieś był.

Pomijając naukę jazdy na nartach to udało się jeszcze zwiedzić Leśny Park Niespodzianek, w którym zimą po pierwsze jest bardzo ślisko, po drugie z obiecanych Żubrów i Jeleni zostali tylko zwiedzający, którzy byli jeleniami i po trzecie najfajniejszą atrakcją były drapieżne ptaki, które można było wziąć na rękę i strzelić sobie zdjęcie z ptakiem. Były sowy, orły, sokoły i tylko dumki brakowało, ale to chyba nie te klimaty. Koniec końców następne zwiedzanie parku tylko latem jak nie będzie śniegu i lodu na szlaku. Może wtedy uda się zobaczyć obiecane Żubry i Jelenie.

Tak więc teraz już wiadomo dlaczego Roch nie pedałował, ale tak prawdę pisząc to nie jest to do końca prawda. Bo dziś na przykład Roch siedzi na fotelu, a rower stoi za fotelem, ale Rochowi tak się nie chce, że nie wiadomo co. Jutro z kolei Roch będzie odczulany więc z urzędu ma zakaz wysiłku. Najbliższe pedałowanie więc czeka Rocha w niedzielę, ale wtedy pewnie stwierdzi, że:

— \”Zacznę od poniedziałku\”.

I tak minie mu obecny tydzień. I oby od tego poniedziałku faktycznie zaczął pedałować, bo bardzo wolno klarują się jakieś mgliste plany rowerowe. Jednak Roch zaczyna od szukania opony do roweru, ale chyba Roch przespał jakąś epokę, bo teraz większość gum to rozmiar 27/29 cali, a gdzie stare, poczciwe 26 cali? Na zakończenie selfie z nartami:

Roch pozdrawia Czytelników.

Od początku tygodnia zawsze było \”coś\” co Rochowi uniemożliwiało pedałowanie. Najczęściej, poza jednym dniem, przyczyną było \”nie chce mi się\”. Wczoraj Roch był bliski wejścia na rower, ale też ostatecznie wolał się iść umyć i położyć się spać. Dziś Roch też nie za bardzo chciał pedałować, ale ostatecznie się skusił na pedałowanie. Jednak kiedy Roch się już wkręcił w kręcenie Staś podniósł alarm, bo chciał się poprzytulać i trochę napić. Więc Roch się wypiął z pedałów, poleciał do Stasia poprzytulał go i chęć na pedałowanie minęła. Poniżej wykres obrazujący moment wstania Stasia.

Jak widać Roch rozkręcił się i już miał popedałować po rekord, ale nagle \”Centralny System Monitorowania\” stracił zasięg i wszystkie parametry spadły i klops. Rochowi odjęło chęć. Zdjął buty, odpiął opaskę i siadł na fotelu. Może w weekend Roch coś popedałuje, ale może też okazać się, że dopiero w przyszłym tygodniu Roch zasiądzie na siodełku i coś pokręci. Jednak do tego czasu Roch ma jakieś wewnętrzne nie i nie wie co z tym zrobić. Pewnie trzeba przeczekać. Jak ze wszystkim.

Na zakończenie ślad pedałowania:

Roch pozdrawia Czytelników.

We wczorajszej notce Roch pisał, że dziś może uda mu się wydłużyć dystans bo 10 kilometrów już jest opanowane i trzeba podnieść sobie poprzeczkę, rzucić nowe wyzwanie i powiedzieć \”nie dasz rady\” po czym udowodnić sobie, że jednak \”dam radę\”. Jednak zacząć należy od tego, że rano Roch z Żonką i dzieciorami pojechali na basen. Jednak tych sobotnich wypadów brakowało, ale cóż poradzić jak Miśka była przez większość czasu chora.

Odkąd jednak Miśka nie chodzi do przedszkola z powodu podejrzenia o alergię (może nie na przedszkole) to basen wrócił do łask i od razu widać, że dzieciaki łaknął tego basenu. Dziś był słabszy dzień w wykonaniu Miśki i niespodzianka musiała poczekać, ale Roch nie będzie nic więcej o tym pisał. Może za tydzień uda się pojechać na tę niespodziankę. Po powrocie do domu Roch padł i nawet skaczący po nim Staś nie dał rady go obudzić. Wołał \”da da da\” ale Roch nie reagował. Ostatecznie zwlókł się z łóżka i jeszcze trochę poszedł na dwór z dziećmi.

W końcu – kiedy już dzieciory poszły spać – Roch zaplanował sobie, że wsiądzie na rower i wydłuży dystans. Ale po 3 kilometrach przepedałowanych w miejscu Roch usłyszał charakterystyczny dźwięk i w pokoju pojawiła się Miśka.

— \”Tata co lobisz?\” – zapytała stojąc w progu.
— \”Na rowerze jeżdżę\” – odpowiedział Roch.
— \”Ale jak tam wszedłeś? Po fotelach!?\” – drążyła temat.
— \”Nie, obok kwiatka przeszedłem\” – odpowiedział Roch.
— \”Aha\” – powiedziała Michalina.

I chyba to był argument ostateczny, który kończy spór i lawinę pytań, na które albo nie ma prostej odpowiedzi albo jest, ale tak niedorzeczna, że lepiej jej dziecku nie mówić.

W każdym razie Roch miał już pojeżdżone bo Michasia chciała żeby Roch się bawił z nią i delfinkiem w tańczenie, a później w klocki. Na szczęście pobudka była \”na siku\” i Miśka poszła spać razem z Żonką, ale Roch już nie miał serca wsiadać ponownie na rower. Zatem dziś Roch wydłużył sobie tak, że przejechał jedynie ~3 kilometry, ale za to bawił się z delfinkiem i Miśką. Dowód poniżej:

Delfinek i Miśka w akcji.

No właśnie – skąd ją wziąć? Jak do tej pory nie słychać o żadnych wynikach badań, które potwierdzałyby, że mądre głowy znalazły gen odpowiadający za motywację. No więc trzeba sobie jakoś radzić samemu. Roch też nie ma gotowej recepty na zmotywowanie się do wejścia na rower i popedałowania, ale ma cel do którego chce dojść. Tym celem jest określona waga, lepsze samopoczucie i przede wszystkim Roch chce być zdrowy.

Roch w 2008 roku. Już z brodą.

I wczoraj i dziś Roch spędzał czas pedałując na rowerze. Powoli staje się to nawykiem, ale jeszcze musi on walczyć z sobą i ze swoich wewnętrznym \”chcę usiąść na fotelu i siedzieć\”. Jednak Roch ma perspektywę lata i musi dokonać transformacji bojlera na zgrabny 4-o albo i 6-o paczek. A tak całkiem poważnie to celem Rocha jest zdobycie jako takiej kondycji żeby na wiosnę zacząć pedałować w terenie nie myśląc jak to ciężko się na tym rowerze jeździ.

Dziś w standardzie Roch przejechał 10 kilometrów, ale skrócił się czas, w którym przejechał owe dziesięć kilometrów. I tak się kręci to koło rowerowe. Oby latem Roch miał więcej siły na pedałowanie, ale sobie pokręci zimą tak będzie miał latem. Na zakończenie, oczywiście, ślad:

Roch pozdrawia Czytelników.

Pedałowanie w domu ma to do siebie, że można to robić w każdych warunkach. I tak właśnie było dziś. Za oknem pada sobie kolejna porcja śniegu, a Roch w ciepłym pokoju pedałował patrząc na skrzyżowanie jak samochody się ślizgają. Po wczorajszej przerwie w pedałowaniu Roch  znowu wsiadł na rower bo trzeba jakoś podtrzymać ten tlący się ogienek kolarstwa, który przed laty w nim płonął.

Tak więc dziś kolejna porcja danych z \”cyfrowego systemu telemetrycznego\” i kolejna do kolekcji \”dyszka\”. Jutro jak pogoda pozwoli, albo i nie, to Roch postara się wsiąść ponownie na rower. Cel ma prosty, 40 kilometrów w każdym tygodniu, a może więcej. Na zakończenie ślad:

Roch pozdrawia Czytelników.

Smutne wieści dziś doszły do Rocha. Otóż jego obrzydliwie długie wolne właśnie się skończyło i za kilka godzin wsiada do samochodu i jedzie do pracy. Nic nie trwa wiecznie, a już na pewno wieczny nie jest urlop. Jednak to co Roch posiedział w domu to można było w końcu nazwać urlopem wypoczynkowym choć tak naprawdę było to urlop tatusiowy, więc Roch siedział z dzieciorami. Był królem, był koniem i jeszcze wieloma rzeczami był.

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Ostatnie głupcowanie na śniegu:

No i zdarzyło się coś na co Roch nie miał wielkiego wpływu, a o czym zapomniał. Otóż jak wiadomo, albo i nie wiadomo, Roch się odczula i w dniu odczulającym nie może pić piwa i innego alkoholu, nie może chodzić na basen ani jeździć na rowerze. Musi się oszczędzać jednym słowem. No i dziś właśnie taki dzień wypadł. Roch dostał zastrzyk i od tego czasu nie może się za bardzo męczyć.

Tak więc dziś przerwa techniczna, ale jutro Roch planuje wsiąść na rower i trochę popedałować. Poza tym zbytnio Roch nie wychyla nosa z domu. Przy tych temperaturach Rochowi nawet nie chce się wychodzić. Poczeka aż zrobi się cieplej, tak w okolicach -2°C już będzie jak lato. Tak więc jutro będzie notka ze śladem, a dziś tylko wyjaśnienia dlaczego nie ma żadnej aktywności.

Roch pozdrawia Czytelników.

Do psychologicznej granicy 14 dni uprawniania jednej czynności pozostało Rochowi całe jedenaście dni. Dziś bowiem po raz trzeci wsiadł na rower, a dokładnie na trenażer, bo przy obecnym niżu rower na zewnątrz skończyłby się płaczem i zapaleniem płuc. Tak więc Roch wsiadł na rower i miał przejechać normalną odległość, czyli w granicach 10 kilometrów, ale dziś sam dyżurował przy dzieciach więc nie mógł siedzieć w nieskończoność na siodełku i postanowił, że bezpiecznie będzie jak przejedzie połówkę, czyli jakieś pięć kilometrów.

Nauczony doświadczeniem, że nie wszystkie serwisy do gromadzenia danych uznają tyle ile jest wyświetlone, Roch zawsze robi \”górkę\” czyli dokręca do pełnej dziesiątki, zakładając, że każdy potrafi zaokrąglić poprawnie do jednego miejsca po przecinku (kropce dziesiętnej). Tak więc zawsze przejeżdża N.10 kilometrów, przy czym stara się żeby N było co najmniej równe liczbie 10. Dziś jednak Roch musiał trochę odpuścić, ale nie tak całkiem bo ruch był.

Na zakończenie – oczywiście – \”ślad\” GPS:

Roch pozdrawia Czytelników.

Po wczorajszej inauguracji Roch poczuł, że trochę ma lenia, szczególnie że rano pojechali wspólnie na basen, a później uciekali przed nadchodzącą śnieżycą, ale udało się nie utknąć nigdzie na poboczu. Po powrocie Roch miał ochotę klapnąć się na łóżko, ale Michalina chciała się pobawić ślimakiem, a Staś chciał trochę pogryźć Rocha i tak upłynął czas. Z klapnięcia nic nie wyszło.

Wieczorem Roch już prawie odpuścił sobie trenażer, ale w końcu zmobilizował się, wsiadł i popedałował choć nie było łatwo. Nogi trochę bolały, trochę nie chciało, a trochę jakoś opór trenażera był większy niż zwykle. Jednym słowem dziś nie był dzień na pedałowanie, ale jakoś się udało choć trochę pojeździć.

Na zakończenie oczywiście ślad:

Roch pozdrawia Czytelników.

No i stało się, całkiem niedawno nadszedł Nowy Rok, a z nim kolejne postanowienia noworoczne jednak tym razem Roch postanowił, że nic nie będzie postanawiał, bo i tak się nie sprawdzi, nie wystarczy czasu, albo cokolwiek innego stanie na przeszkodzie. Tak więc Roch zamiast postanawiać, że coś zrobi to postanowił to zrobić. Tak po prostu. Zaczął od tego, że rozebrał choinkę, bo ta kusiła bardzo Stasia, który myślał, że igły się je. Nie pomogło odkurzanie. Tak więc choinka skończyła, a w zasadzie to kończy, w piecu dając cudowny zapach.

Kiedy już Roch odzyskał \”swój kawałek podłogi\” to rozłożył trenażer, przyprowadził rower, w międzyczasie Michalina wykręciła \”ważną śrubę\” w trenażerze i Roch zamiast chwili spędził nad rozkładaniem dobre 30 minut, grzebiąc, dokręcając i wyzywając pod nosem na chińskie małe rączki, które wymyśliły, że ta nakrętka będzie wielkości atomu. Jakby się dało to pewnie byłaby mniejsza, ale w końcu udało się. Pozostało zamontować prezent, czyli czujnik prędkości i kadencji i można było jechać do… logopedy z Michaliną. Jednak dziś Pani Kasia stwierdziła, że Michalina już nie ma żadnych problemów z mówieniem i były to ostatnie zajęcia.

Po powrocie dzieciory były tak zmęczone, że szybko zjadły kolację, umyły się i poszły spać. I Roch mógł dokończyć dzieło tworzenia \”centralnego systemu pomiarowo-treningowego\”, zwanego trenażerem. Szybkie parowanie z tabletem i można było zacząć pedałować. Nawet Żonka była pod wrażeniem poziomu technologicznego jaki został zamontowany na rowerze. Przyszła z telefonem i powiedziała:

— \”Sparujmy się\” – i podsunęła Rochowi telefon.

Roch ją sparował, opuścił siodełko i patrzył jak telefon agreguje dane spływające z tej technologii. Koniec końców Roch też wsiadł na rower i też trochę popedałował. Może tym razem uda się przepedałować 14 dni tak żeby Rochowi pedałowanie weszło w krew, ale czy będzie nowy Roch? Czas pokaże.

Z innych nowości to nadeszła zima:

Roch pozdrawia Czytelników.

PS.
Dawno Roch nie jeździł, bo zapomniał o śladzie GPS.

Tak się złożyło, że odkąd Roch ma urlop \”tatusiowy\” to do komputera ma mocno ograniczony dostęp. I to nie dlatego, że ktoś mu zabrania, ale czas który ma chce spędzić z dzieciorami, a one wykorzystują to bardzo dobrze. Zaczyna się od śniadania, które Roch przygotowuje na zmianę z Żonką, później zabawa, spacer, obiad, zabawa, kolejny spacer, zakupy i tak do wieczora. W międzyczasie oczywiście Michalina wymyśla coraz to nowe zabawy. Ostatnio Roch został królem i dostał nawet koronę, z której bardzo chętnie korzysta.

I tak od pierwszych urodzin Stasia, bo od tego dnia Roch zaplanował sobie urlop. Jednak prezent od Rocha dopiero będzie, bo terminy były bardzo napięte, a prezent który Roch wymyślił wymaga spokoju, czasu i opanowania, ale o tym będzie w niedługim czasie wraz ze zdjęciami. Później były Święta i Roch w dalszym ciągu nie miał okazji usiąść przy komputerze aby napisać życzenia, ale wiadomo, że życzy wszystkim zdrowych, pogodnych i radosnych Świąt i udanego Nowego Roku. Od tego czasu Roch ma jeszcze mniej czasu albowiem musi wozić Stasia i Michasię w autku, które Staś dostał na roczek od Dziadków.

Tak więc po domu jeździ elektryczna replika Bugatti Veyrona, w której siedzi dwójka dzieciorów. W ostatnim czasie udało się nawet wyjść na dwór i pojeździć na świeżym powietrzu. Dzieciakom się podoba, samochód daje radę. Tylko go ładować i jeździć dalej.

A pogoda zachęca do spacerów. Bo jak na grudzień to ów pogoda prawdziwie wiosenna jest. Temperatura co prawda nie za wysoka, ale słońce za to nadrabia promieniami. Jedynie gdzie są oznaki zimy to lodowiska w okolicy, które działają, a na których Roch z Michaśką często jeżdżą, a przynajmniej próbują bo Michalina dopiero co uczy się jeździć na swoich łyżwach, ale idzie jej całkiem nieźle i jeszcze kilka wypadów na lód a będzie śmigała jakby w łyżwach się urodziła.

Staś za to polubił rowerek do tego stopnia, że już próbuje się z nim szarpać choć jeszcze rowerek wygrywa i przewraca się na niego. Jednak gdy się go posadzi na siodełko to piszczy z radości i chce jeździć. Tak więc jak widać na załączonych obrazkach Roch na urlopie wypoczynkowym ma sporo zajęć, a czasu dla siebie zostaje mu niewiele, ale tak już wygląda jego każdy urlop, który ma być wypoczynkowym.

Jednak nie ma co narzekać, Rochowi się podoba takie spędzanie czasu, choć niekiedy ma ochotę pozamykać dzieciory w pokojach i mieć święty spokój, ale gdy tylko zakłada koronę na głowę odzywa się w nim dziecko i dalej się bawi w króla, kapitana Mikiego i jeździ windą, która znajduje się w pokoju, a czasem w łazience.

Przyszły tydzień Roch jeszcze siedzi w domu, ale później znowu zaczyna się czas obowiązków. I może w końcu uda się pojeździć na trenażerze bo choinka spełni już swój obowiązek i zostanie honorowo wyniesiona z pokoju, a na jej miejsce stanie rower, na którym Roch ma plan jeździć. To jedno z Noworocznych Postanowień.

Roch pozdrawia Czytelników.